Północnokoreański satrapa Kim Dzong Un pochwalił się córką. Zabrał ją na test rakiety przystosowanej do przenoszenia głowic jądrowych o zasięgu ponoć wystarczającym do uderzenia w cele położone w kontynentalnej części Stanów Zjednoczonych, uważnych przez Koreę Północną za arcywroga. Zresztą to dziewczynka w białej kurtce, z włosami spiętymi w kucyk, w nieznanym dokładnie wieku i prawdopodobnie o imieniu Dzu Ae, maszerująca za rękę z ojcem tuż obok broni masowej zagłady, przykuła uwagę większą niż sam potężny międzykontynentalny pocisk balistyczny. Stąd próby odpowiedzi na pytanie, co ta z rozmysłem zaplanowana i starannie wyreżyserowana prezentacja miałaby oznaczać. Oraz jakie sygnały i komu wysyła Kim.
Rodzinny koreański satrapa
Ilu ekspertów, tyle podkreślonych akcentów, bo główny trop interpretacyjny sprowadza się do wniosku, że Kimowi zależało na zrobieniu wrażenia na poddanych. Chodziło więc o pokazanie, że dba o nich jak o najbliższych. Że jego rodzina ma się świetnie, że przywódca spędza czas z dziećmi, godzi obowiązki państwowe i rodzinne. Ponadto zna troski zwykłych ludzi, też zmaga się z wyzwaniami nieobcymi wielu młodym rodzicom, bo zdarza mu się brać pracę do domu i dzieci do pracy. Okoliczności były sprzyjające. Wspólna inspekcja najpierw pocisku czekającego na odpalenie oraz pogawędka z obecnymi na miejscu wojskowymi, a później obserwacja z oddali udanego startu to dobry kontekst, by dumny ze swojego arsenału naród poznał wcześniej niepokazywaną publicznie ważną członkinię rodu panującego. Być może nawet kandydatkę na sukcesorkę.
Czy to aby nie za wcześnie?