Nadchodzi trzecia intifada? Frustracja i broń: niebezpieczna mieszanka. Korespondencja z Palestyny

Młodzi Palestyńczycy są gotowi ruszyć do walki już nie tylko przeciw izraelskiemu okupantowi, ale i przeciwko palestyńskim władzom. Nadchodzi trzecia intifada?

Nasser Ishtayeh/SOPA Images/LightRocket/Getty Images Palestyńczycy niosą ciało jednego z kilkorga zabitych w izraelskim nalocie na obóz uchodźców w Dżeninie na Zachodnim Brzegu.

Nablus, Dżenin, Jerycho. Ostatnio niemal codziennie giną tam Palestyńczycy. Głównie z rąk izraelskich osadników, których działania zaczynają przypominać porachunki gangów. Z kolei agresja osadników jest często reakcją na palestyńskie ataki na ich osiedla. W lutym Palestyńczyk zastrzelił dwóch braci z Har Bracha, niedawno czterech osadników zginęło na stacji benzynowej na osiedlu Eli.

W odwecie osadnicy urządzili – jak określił to jeden z izraelskich generałów – „pogrom” Palestyńczyków w Huwarze; a kilka dni temu do położonych nieopodal Ramallah miasteczek weszło kilkuset uzbrojonych po zęby i zamaskowanych osadników – podpalali palestyńskie domy, samochody, niszczyli drzewa. Izraelskie siły porządkowe pojawiły się tylko po to, by ochraniać agresorów.

Spokojniej już było, a eksperci są przekonani, że w sprawie palestyńskiej zbliża się podwójne przesilenie. Zarówno między samymi Palestyńczykami, jak i w stosunkach z Izraelem. – Politycy są jak pieluchy: pełni gówna. Dlatego trzeba ich co chwila wymieniać. A u nas nie zdarzyło się to od dawna – mówi o palestyńskich władzach Munir Kleibo, były przedstawiciel Międzynarodowej Organizacji Pracy. Jednocześnie izraelska skrajna prawica, która jest częścią rządu Beniamina Netanjahu, przeforsowała właśnie plan budowy kolejnych ponad 5 tys. mieszkań w osiedlach, które w świetle prawa międzynarodowego i porozumień z Oslo są nielegalne.

Porozumienia z Oslo, zawarte w 1993 r. między Izraelem i Organizacją Wyzwolenia Palestyny, dały podwaliny pod palestyńskie samostanowienie. Ale podpisujący je Jaser Arafat zapewne nie przypuszczał, że 30 lat później Palestyńczycy nadal nie będą mieli swojego państwa. Na mocy Oslo powstała natomiast permanentnie tymczasowa i zależna od Izraela Autonomia Palestyńska, a jej terytorium podzielono na trzy strefy – A (miasta na Zachodnim Brzegu i cała Gaza pod kontrolą władz palestyńskich), B (miasteczka i wsie z palestyńską kontrolą cywilną i izraelską w zakresie bezpieczeństwa) i C (pod całkowitą kontrolą Izraela).