Beniamin Netanjahu oswoił Izraelczyków z myślą, że państwo to on. Teraz państwo stanęło przeciw niemu. Co najmniej jedna strona wyjdzie z tego procesu mocno pokiereszowana.
Do niedawna polityczni rywale, od dziś koalicjanci. Izrael będzie miał premiera, na którym ciążą zarzuty korupcyjne.
Mała wojna między Turcją a syryjskimi wojskami wspieranymi przez Rosję staje się coraz większa. Turcy przeprowadzili spektakularny atak dronami i zaczynają kontrofensywę w Idlibie.
Prezydent Turcji pozwolił uchodźcom znowu szturmować granice Unii. Najpewniej chce skłonić kraje wspólnoty do wywarcia presji na Rosję i reżim w Damaszku, aby wykazały większą powściągliwość w Syrii.
Turcja nie będzie już „wstrzymywać uchodźców, którzy chcą się przedostać do Europy”. Ludność cywilna znów stała się celem. Politycznym.
Śmierć sułtana Omanu Kabusa to ogromna strata dla Bliskiego Wschodu. Niewielu w regionie zostało ludzi, którzy potrafią pośredniczyć między Ameryką i Iranem.
Stany Zjednoczone zawsze popierały raczej Izrael w jego sporze z Palestyńczykami, ale w przeszłości starały się zachowywać pozory bezstronnego pośrednika.
Donald Trump twierdzi, że jego plan stulecia to „jedyne możliwe rozwiązanie oparte na idei dwóch państw”. Tyle że wcale nie chodzi o „państwo palestyńskie”.
Irańczycy liczą na zmianę w Białym Domu. A Donald Trump na zmianę reżimu ajatollahów. A jeśli wszyscy się przeliczą?
Czy nieracjonalny i impulsywny Donald Trump chce wywołać wojnę na Bliskim Wschodzie? Nie musi. Swoje zrobili jego racjonalni i przewidywalni poprzednicy.