Katastrofalna powódź w Libii. Dla świata to poważne ostrzeżenie

Powódź zniszczyła jedną czwartą powierzchni Derny, portowego miasta we wschodniej Libii, dotąd liczącego 90 tys. mieszkańców.

Wyjątkowo ulewne deszcze padające w nocy z 10 na 11 września przyniósł przechodzący nad Morzem Śródziemnym cyklon Daniel. Naporu opadów spływających z wyżyny ponad miastem nie wytrzymały dwie zapory, postawione w latach 70. na okresowej rzece Wadi Derna przez jugosłowiańską firmę hydrobudowlaną, m.in. w celu kontrolowania powodzi. Od dawna nie były jednak remontowane, choć pojawiły się na nich widoczne pęknięcia. Upadek tam uwolnił falę, która zmyła budynki stojące wzdłuż rzecznej doliny. Po tygodniu akcji ratowniczej liczbę ofiar śmiertelnych szacowano na ponad 11 tys., kolejne 10 tys. osób uznano za zaginione. Ciała odnajdywano na morzu, nawet kilkadziesiąt kilometrów od brzegu.

Tak jak w przypadku trzęsienia ziemi w Maroku, do którego doszło kilkadziesiąt godzin wcześniej, katastrofa przyszła w nocy, zaskakując mieszkańców śpiących w domach. Podobnie jak marokańskie miejscowości, Derna też nie była przygotowana, mimo że tu władze znały prognozy meteorologów i zapobiegawczo wprowadziły zakaz opuszczania domów w związku z nadejściem burzy. Z pomocą Dernie spieszą teraz państwa południa Europy i Bliskiego Wschodu, ale dystrybucji wsparcia nie ułatwia ani libijska wojna domowa (wschód kraju nie uznaje rządu w Trypolisie), ani niebezpieczeństwo, że dary zostaną przechwycone przez skorumpowanych urzędników.

Reszta świata tragedię Derny traktuje jak ostrzeżenie. Zgodnie z prawem termodynamiki ocieplenie klimatu zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia gwałtownych zjawisk pogodowych, w tym bardzo intensywnych opadów także tam, gdzie wcześniej ich nie notowano. A wiele dużych tam i zapór właśnie dobiega swoich dni. Szczególnie chętnie stawiano je właśnie w latach 70., wtedy globalnie tysiąc co roku. Obecny bilans? W Indiach i Chinach kończy się żywotność 28 tys.