Projekt unika określeń „eutanazja” i „wspomagane medycznie samobójstwo”. Mówi o „pomocy przy umieraniu”. Zawiera warunki legalnego udzielenia takiego wsparcia. Dotyczyłoby ono osób dorosłych, cierpiących na nieuleczalne choroby w fazie terminalnej i dotkniętych niemożliwym do zniesienia bólem fizycznym lub psychicznym. Nie mogłyby z niej skorzystać osoby niezdolne do podjęcia decyzji o zakończeniu własnego życia, ciężko chore psychicznie lub cierpiące na choroby neurodegeneracyjne, takie jak alzheimer. Jeśli po 48 godz. potwierdzą swą decyzję, właściwy zespół medyczny ma wydać opinię w terminie do dwóch tygodni. Wówczas otrzymają (lub nie) receptę lekarską, ważną przez trzy miesiące, na letalny środek medyczny. Zaaplikują go sobie sami, a jeśli nie będzie to możliwe, wówczas mogą poprosić osobę bliską lub medyka o pomoc.
Nad projektem ustawy odbyła się najpierw debata obywatelska, z wynikiem aprobującym, teraz czas na debatę parlamentarną w obu izbach i głosowanie (referendum raczej nie wchodzi w grę). Zmianie prawa sprzeciwia się część personelu medycznego: nie można oszczędzać na opiece nad nieuleczalnie chorymi (Macron obiecał jednak miliard euro na pomoc paliatywną). Protestują też niektórzy politycy opozycji: oba tematy, aborcja i eutanazja, to część kampanii wyborczej partii Macrona do Parlamentu Europejskiego. Sięgnięto po nią, by odwrócił uwagę od problemów drożyzny, bezpieczeństwa narodowego i imigracji – grzmi, obecnie prowadząca w sondażach, skrajna prawica Marine Le Pen. Sprzeciwia się także francuski episkopat katolicki: śmierć nie jest rozwiązaniem problemów francuskiej służby zdrowia.
Mimo to społeczeństwo wydaje się gotowe na tę zmianę. Eutanazja w różnych wersjach jest legalnie dostępna w Holandii, Belgii, Hiszpanii, Luksemburgu.