Chalid Szejk Mohammed jest zbrodniarzem. Szef operacji terrorystycznych Al-Kaidy, według raportu komisji kongresu USA, był „głównym architektem zamachów z 11 września 2001 r.”. Finansował też pierwszy atak na World Trade Center w 1993 r. i brał udział w udaremnionym dwa lata później spisku zmierzającym do wysadzenia nad Atlantykiem piętnastu samolotów pasażerskich. Schwytany w 2003 r. w Pakistanie, Mohammed jest najwyższym rangą członkiem Al-Kaidy w amerykańskiej niewoli. W lutym tego roku USA postawiły go przed sądem wojskowym w Guantanamo, oskarżając o zbrodnie wojenne oraz o wielokrotne morderstwo. Grozi mu wyrok śmierci, który bez wątpienia otrzyma.
Do ubiegłej niedzieli Polska nie miała z tą sprawą nic wspólnego. Ale 22 czerwca „New York Times” opublikował artykuł, z którego wynika, że dwa lata swojego życia Chalid Szejk Mohammed spędził na Mazurach. Nie chodzi o studenckie wakacje ani o ukrywanie się przed amerykańskim pościgiem – według największego amerykańskiego dziennika w latach 2003–2005 Mohammed siedział w tajnym więzieniu CIA w pobliżu lotniska w Szymanach, zapewne w ośrodku szkoleniowym polskiego wywiadu w Starych Kiejkutach. Gazeta twierdzi też, że podczas przesłuchań w Polsce amerykańscy śledczy ok. 100 razy poddawali go „ostrym technikom przesłuchań”, w tym torturze podtapiania (polega na przywiązywaniu więźnia na wznak i wlewaniu wody do ust, aby wywołać uczucie tonięcia).
Rządowa zmowa milczenia
W listopadzie 2005 r. dziennikarka „Washington Post” Dana Priest opisała archipelag tajnych więzień CIA i system tzw. nadzwyczajnych wydań (extraordinary renditions), w ramach którego USA przekazywały schwytanych terrorystów zaprzyjaźnionym reżimom, aby te z użyciem tortur wydobyły z nich informacje o planowanych zamachach.