Psi ogon za 10 dolarów

Szłam przez stolicę Tiranę, miasto martwego tyrana, gdy naraz ujrzałam w oknie posępną damę z dziwacznym kotem. Nie, to chyba jest pies, pomyślałam. Przystanęłam, by umysł w spokoju przypisał obraz stworzenia do nazwy gatunku, i wtem rzekłam na głos: Małpa.

Kawiarnia literacka

To, jak widzimy siebie samych, stoi często w rażącej sprzeczności z tym, jak wypadamy w oczach innych. Zainspirowana kultowym tekstem kenijskiego autora Binyavanga Wainaina „Jak pisać o Afryce” popatrzyłam na Polskę i rodaków oczami obcokrajowca.

Dźwięk doskonale upiorny

Nigdy nie podejrzewałem, że zamieszkaliśmy w nawiedzonym domu – w sumie nie wiem, skąd takie przekonanie, w końcu żyjemy w samym środku miasta-upiora, Warszawy-Feniksa, lecz i Warszawy-zombie, gdzie na każdym rogu kogoś rozstrzelano. A jak nie rozstrzelano, to wyrzucono z okna, a jak nie wyrzucono z okna, to przynajmniej powieszono.

Nie brak mi niczego

Poza ludźmi nie brak mi niczego.

Polityczny Big Brother

Nie o to więc chodzi, że Polacy dowiedzieli się czegoś nowego z afery podsłuchowej. Raczej afera ta pokazała, że istnieje wyraźne zapotrzebowanie na politykę opowiedzianą tym językiem kuluarowym, bezpośrednim i potocznym. Jest zapotrzebowanie na politycznego Big Brothera.

Żony trofea

Teraz kiedy po długich wahaniach w końcu zbieram się na odwagę i kupuję coś niezdrowego, mam nie tylko wyrzuty sumienia, ale też czuję się lekko zawstydzony, zupełnie jakbym wziął pismo pornograficzne.

Piękna i bestia

Czasem sobie myślę, że takich historii nie należy opowiadać, bo zbyt są przerysowane, zbyt przypominają literacki koncept – jakby ludziom trzeba było kłaść do głowy, podkreślić czerwoną kredką, zaznaczyć kontury. A potem po raz kolejny widzę tę falę tsunami, która przelewa się przez media: coraz bardziej groteskową obsesję młodości i urody.

Gaz

W czasach komuny jakoś udało mi się uniknąć kontaktu z gazem.

Ciężkie życie lidera

Kim jesteś? Jesteś zwycięzcą! – nerwowy człowiek z internetu krzyczy w moją stronę i niebezpiecznie zbliża swoją twarz do monitora. Jeszcze chwila, a porwie mnie w objęcia i będzie kazał sprzedawać na ulicy pasty do zębów albo garnki za sześć tysięcy.

Proszę mi nie przerywać

Pan nie ma nóg, dlatego nie mógłby sobie pan ich odmrozić podczas wędrówki po Arktyce. Logiczne? Prawda?