Co prawda Chińczycy nigdy nie stworzyli spójnego kanonu procedur medycznych, ale holistyczne postrzeganie ciała ludzkiego uwiodło skupiony na szczególe Zachód.
Kuchnia Chińczyków to alegoria ich cywilizacji. Mają w nią swój wkład gospodynie domowe, filozofowie, medycy, poeci, monarchowie, zaś w ostatnim stuleciu także politycy-rewolucjoniści i ekonomiści-reformatorzy.
Chiny są kolebką azjatyckich sztuk walki. Ich oryginalne techniki znane są pod ogólną nazwą kung fu, a sportowa odmiana, stosunkowo niedawno stworzona w ChRL, nosi miano wu shu.
Gdziekolwiek się dzisiaj obejrzymy, wszędzie znajdujemy informacje o sukcesie Chin, które stały się drugą potęgą gospodarczą świata.
Miejsce Chin w świecie wyznaczają rozmiar i położenie kraju, historia, a obecnie także bezprecedensowy rozwój gospodarczy. Chińczycy zaczęli też aktywnie pracować nad swym wizerunkiem.
Dominująca wcześniej „czerwona kultura” sławiąca proletariat i rewolucję, choć nadal obecna, zaczęła ustępować zarówno zagranicznym nowościom, jak i potrzebie odkrywania własnej spuścizny cywilizacyjnej.
Reżim maoistowski może być analizowany jako ostatnia, heretycka faza konfucjańskiego cesarstwa, w której na dawne tradycje nałożył się bolszewizm sowiecki i własne wzorce komunistyczne wypracowane w Chinach.