Katarzyna Łóżkowa
Katarzyna Łóżkowa. Ważna postać przy boku imperatorowej Rosji
Tekst został opublikowany w POLITYCE w listopadzie 2009 roku.
Petersburg, 1744 r. Młodziutka 15-letnia księżniczka pruska Zofia Anhalt-Zerbst przybywa do Rosji, aby poślubić o rok starszego następcę tronu rosyjskiego księcia Karola Piotra, przyszłego cara Piotra III. Nie młodzieńcza miłość ani fascynacja grały tu rolę, ale interes dynastyczny, kierowany twardą ręką ciotki Piotra, urzędującej carowej Elżbiety, nieodrodnej córki słynnego cara Piotra I. Sądziła ona, że młoda księżniczka będzie uległym i posłusznym narzędziem w jej ręku. Gdyby wiedziała, jak bardzo się myliła!
Znalazłszy się na dworze petersburskim po ślubie w 1745 r., już jako wielka księżna Katarzyna (to imię przybrała na prawosławnym chrzcie), szybko pojęła, że dworski światek stanowi doskonałe pole dla snucia intryg i oddawania się różnym rozrywkom towarzyskim. W tym pierwszym doskonałą nauczycielką była jej matka Joanna Elżbieta, w drugim prym wiodła carowa Elżbieta, w dzień rozmodlona, a wieczorem oddająca się niepohamowanej rozpuście.
Pożycie młodej wielkoksiążęcej pary od pierwszego dnia układało się źle. Powodów było kilka: różnica intelektualna między małżonkami (prymitywizm Piotra), a przede wszystkim jego niedyspozycja płciowa. Wstydliwą dolegliwością wielkiego księcia było zwężenie napletka, tzw. stulejka, uniemożliwiająca mu współżycie płciowe. Ponadto tuż przed ślubem Piotr zachorował na ospę, która zeszpeciła go całkowicie, co zniechęcało wrażliwą na estetykę Katarzynę.
Bodźcem dopingującym ją do inicjacji seksualnej były próby czynione przez carową Elżbietę, nieświadomą ułomności Piotra, mające doprowadzić do konsumpcji małżeństwa i dania państwu następcy tronu.
Pierwsze grzechu początki
Na prawdziwą okazję musiała jednak Katarzyna poczekać, choć życie dworskie – bale, polowania i ceremonialne uroczystości – przyciągało rzesze dobrze urodzonych.