„Chciałbym wrócić do instytutu, do kliniki, chciałbym leczyć pacjentów” – zapowiedział dziś Łukasz Szumowski. Ministrem zdrowia był od stycznia 2018 r. (zastąpił Konstantego Radziwiłła), czyli w pierwszym i drugim rządzie Mateusza Morawieckiego. Wcześniej pełnił funkcję wiceministra nauki i szkolnictwa wyższego. Wczoraj do dymisji podał się jego zastępca Janusz Cieszyński.
Już dawno planował dymisję?
„Tak naprawdę rozmowy o tym były od wielu miesięcy, umowa dżentelmeńska między mną a panem premierem, panem prezesem była taka, że miałem dokończyć parę spraw ważnych dla Polski, choćby zakończyć i wdrożyć systemy informatyzacji ochrony zdrowia” – tłumaczył Szumowski. Do swoich zasług zaliczył m.in. e-recepty i e-zwolnienia i – jak podkreślił – dzięki współpracy z prezydentem wypracowanie strategii onkologicznej.
Czytaj też: Afera maseczkowa. Szumowski powinien podać się do dymisji
Szumowski twierdzi, że planował dymisję już w styczniu lub lutym, ale po wybuchu epidemii koronawirusa „w sposób odpowiedzialny powiedział, że zostaje na stanowisku i dopóki to będzie konieczne, będzie pełnił tę funkcję”. Uspokajał, że został stworzony „system szpitali jednoimiennych, mamy rozbudowaną sieć laboratoriów, udało się doprowadzić do tego, że w Polsce nie było dziesiątek tysięcy zgonów, tak jak to było w krajach Europy Zachodniej”.