Jest ikoną – komentowano na TikToku występ Joanny Senyszyn podczas debaty prezydenckiej w Końskich. Bynajmniej nie w znaczeniu Młodzieżowego Słowa Baroku z serialu „1670” (przypomnijmy: „chłop pracuje i kona”), tylko w uznaniu aury byłej posłanki, teraz zauważonej w tłumie kandydatów w prezydenckich wyborach. Ta aura – popularny na całym świecie neologizm – to nie to samo co polityczna charyzma w starym stylu. To raczej bycie cool dla internetowej widowni, która zauważa i wyraża ową aurę w punktach (w tym przypadku: aura milion) u różnych bohaterów życia publicznego. I która całą serię przedświątecznych debat potraktowała jak serial rozrywkowy.
Doświadczona lewicowa działaczka stała się w ten sposób odkryciem dla pokolenia swoich wnuków. Samo jej wejście na scenę opisywano na platformie X językiem Tolkiena: „Gandalf Biały przybywający z armią, by rozp… orków pod Helmowym Jarem”. W ogóle z pewnym zdziwieniem nawet prawicowy internet zauważał aurę na lewicy – Magdalenę Biejat przejmującą tęczową flagę z rąk zakłopotanego Rafała Trzaskowskiego w Końskich albo Adriana Zandberga rzeczowo odsyłającego do narożnika Sławomira Mentzena na debacie w TV Republika.
Zasadniczo podczas debat dominowało jednak trollowanie, czyli świadome prowokowanie przeciwników. Jedni uprawiali je tradycyjnymi metodami (na flagę, na tekturową podobiznę nieobecnego konkurenta, na zaklęcia typu „Eurokołchoz”), a inni – wygłaszając kolejne, mniej lub bardziej zabawne farmazony: „węgla mamy na 900 lat” (Marek Jakubiak), „zbuduję sześć elektrowni atomowych w sześć miesięcy” (Krzysztof Stanowski) albo nawet „w sto dni” (Senyszyn).
Końskie przypomniały też o fenomenie dowożeńców – własnej, kibicowskiej publiczności transportowanej autokarami po Polsce.