Nawrocki odrobił lekcję, Trzaskowski zaledwie poprawny. Powiało grozą, samo się nie wygra

27 kwietnia 2025

Rafał Trzaskowski, Poznań, 27 kwietnia 2025 r. X (d. Twitter)

Jeśli obawiam się o rezultat wyborów, to z powodu anachronicznych środków organizacyjnych, którymi dysponuje Platforma Obywatelska. Czyżby Donald Tusk miał węża w kieszeni albo nie rozumiał, że „samo się nie wygra”?

Dla kampanii wyborczej niedziela 27 kwietnia była ważnym dniem. W łódzkiej Hali Expo odbyła się konwencja Karola Nawrockiego, a zaraz potem, na placu Wolności w Poznaniu, wiec wyborczy Rafała Trzaskowskiego. Nawrockiemu wigoru dodała niedawna zwyżka sondażowa (kosztem tąpnięcia Sławomira Mentzena), a Trzaskowskiego ponaglił spadek o kilka punktów (na rzecz lewicy). Nawrocki walczy o 30 proc. w pierwszej turze, a Trzaskowski o 35 proc. Co przyniesie niedzielna konfrontacja?

Nawrocki odrobił lekcję

PiS z Nawrockim z pewnością swoją lekcję odrobili i zobaczymy to za kilka dni w sondażach. Łódzka konwencja z politycznego punktu widzenia była ich sukcesem. A jednocześnie było to widowisko obfitujące w niespodzianki, a chwilami budzące grozę radykalizmem i paranoiczną, wręcz opętańczą nienawiścią do obozu Donalda Tuska, którą zademonstrowali zwłaszcza najważniejsi – obok samego Nawrockiego – mówcy. Nie było wcale oczywiste, czy wystąpi Jarosław Kaczyński, a wystąpił. Natomiast fakt pojawienia się Andrzeja Dudy był wręcz zaskoczeniem.

Przekaz całej imprezy był następujący: Polską rządzą zdrajcy, idący na pasku Berlina i Brukseli, a jednocześnie ulegli i bezbronni wobec Rosji. Chcą zniszczyć demokrację i odebrać Polakom świadczenia socjalne, takie jak 800 plus, 13. i 14. emerytura, które zawdzięczają PiS. Zwycięstwo Karola Nawrockiego, godnego następcy Lecha Kaczyńskiego i Andrzeja Dudy, jest ratunkiem dla państwa polskiego, które Tusk i jego marionetka Trzaskowski chcą de facto zlikwidować, a wcześniej okraść.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.