Jak z tą kawalerką było. Wersja PiS jest absurdalna, bajki „o dobrym panu Karolu” nikt nie kupi

6 maja 2025

Prezes Instytutu Pamięci Narodowej Karol Nawrocki Patryk Ogorzałek / Agencja Wyborcza.pl

Wersja PiS na temat tego, co się stało z mieszkaniem Jerzego Ż., jest tak absurdalnie altruistyczna i pozbawiona ekonomicznego sensu, że uwierzyć w nią może tylko ktoś tak niewinny i pełen dobroci jak Przemysław Czarnek.

Układanie puzzli z kawałkami „afery mieszkaniowej” potrwa jeszcze zapewne kilka dni, ale to, co wiemy dzisiaj, wygląda już ciekawie, czyli nieciekawie. Wystarczająco nieciekawie, by skłonić premiera do kolejnego sarkastycznego wpisu na X: „Mateusz, Karol, Jarosław, Joachim – oni wszyscy w mieszkaniówce powinni robić. Działki, mieszkania, wieżowce, remonty… Wszystko tanio lub za darmo. Lepszych nie znajdziecie”. Faktycznie, dziwne sytuacje związane z nieruchomościami to specjalność PiS. W zestawieniu Tuska kilku imion jeszcze brakuje.

Kawalerka Nawrockiego

Karol Nawrocki postawiony pod ścianą zaczyna się tłumaczyć. Twierdzi, że mieszkanie od Jerzego Ż. po prostu kupił. Miał zapłacić za nie 120 tys. zł, ale nie mógł od razu, bo „przekazanie całej kwoty 120 tys. zł wówczas panu Jerzemu Ż. byłoby zagrożeniem dla jego życia i zdrowia. To jest rzecz prawnie właściwa, przekonywali mnie o tym prawnicy. Potwierdziłem to wczoraj”. Jak się domyślamy, p. Jerzy w ocenie p. Karola miał zdolność do zawierania umów, ale nie miał zdolności do dysponowania pieniędzmi. W związku z tym, że znajdował się w swoistym limbo pomiędzy poczytalnością i niepoczytalnością, słuszne było przekazywanie mu należności w ratach, z odliczeniem kosztów różnych świadczeń, które pan Karol opłacał na rzecz pana Jerzego. W ciągu 14 lat funkcjonowania takiego układu wartość przekazanych panu Ż. kwot oraz zrealizowanych świadczeń miała przekroczyć zapisane w umowie 120 tys. zł.

Wychodzi więc na to, że p. Karol kawalerkę kupił, ale spłacał ją w swego rodzaju ratach, w ramach nie do końca może sformalizowanego, ale czytelnego układu, w którym pan Jerzy otrzyma nie tylko rynkową cenę za swoje mieszkanie, lecz w dodatku będzie cieszył się opieką i pomocą pana Karola.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.