Druga tura to inne wybory. O wygranej może przesądzić kilka czynników i o każdy trzeba zadbać

20 maja 2025

Musi się teraz ujawnić prawdziwa stawka tych wyborów, a w konsekwencji nastąpić wielka mobilizacja społeczna. Albo w krótkim czasie demokratyczna Polska poczuje, że „musi”, albo naszym krajem wstrząśnie gromki rechot prosto z idącej już po nas „żylety”.

U progu krótkiej kampanii wyborczej przed drugą turą nieco lepszą pozycję ma PiS z Karolem Nawrockim. Wszystkie komentarze i analizy wskazują na sumaryczne zwycięstwo w pierwszej rundzie kandydatów populistyczno-prawicowych, prognozując bardzo niewielką przewagę, którą ostateczny zwycięzca pokona swojego konkurenta. Tak mówi rozum, ale są jeszcze emocje, które chodzą własnymi drogami. W Rumunii sytuacja była jeszcze gorsza, a tymczasem wybory wygrał kandydat obozu demokratycznego. Trzeba umieć budować emocje. Te negatywne i te pozytywne.

Kampania mało spektakularna

Rafał Trzaskowski w pierwszej turze zebrał zaledwie elektorat swojej partii. To samo można zresztą powiedzieć o Karolu Nawrockim. Nie udało im się przebić do innych grup wyborców. Niestety, techniczna jakość kampanii Trzaskowskiego nie była wysoka, a on sam wybrał mało spektakularny sposób na jej prowadzenie. Warto by to zmienić, bo PiS będzie walczył agresywnie i uderzał bez pardonu. Trzeba podjąć tę walkę i nie dać wyborcom zapomnieć, z jakiego środowiska wywodzi się Karol Nawrocki i co ma na sumieniu. Mnóstwo ludzi tego nie wie, bo dopiero teraz naprawdę zainteresuje się wyborami.

Druga tura to inne wybory. Wezmą w nich udział dobre 2 mln „nowych wyborców”, to znaczy takich, którzy nie głosowali w pierwszej turze i najczęściej nie brali też udziału w wyborach parlamentarnych, odznaczających się niższą frekwencją. To nie są osoby myślące w kategoriach tzw. duopolu, co znaczy, że ani nie sympatyzują z żadną z dwóch głównych partii, ani nie pragną „rozbicia układu”.

Wybory prezydenckie są naprawdę masowe i warto pamiętać, że biorą w nich udział również ludzie niemający świadomości, że Polską rządzą na przemian PiS i PO.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.