Sprawa Manowskiej. Mamy paraliż Trybunału Stanu, ważnego organu konstytucyjnego

Taki sędzia jak Piotr Andrzejewski reprezentuje poważniejsze dla ustroju prawnego zagrożenie niż tylko ochrona dygnitarzy państwa przed odpowiedzialnością. Ciekawe, jakiej dziś wykładni prawa uczą uniwersytety w Polsce.

Z ciekawością i zgrozą obserwowaliśmy niedawno filmik z posiedzenia Trybunału Stanu: niczym w prowincjonalnym kabarecie przewodniczący posiedzenia sędzia Piotr Andrzejewski stracił panowanie nad kierownicą i opuszczając salę, pchnął ze złością fotel w innego sędziego, który na szczęście nie wyrżnął nosem w blat sędziowskiego stołu.

Ale żarty na bok. W skrócie chodziło o to, że Andrzejewski chciał, by sprawę pierwszej prezes Sądu Najwyższego Małgorzaty Manowskiej umorzyć, a jego oponenci uważali, że trzeba nad sprawą jej odpowiedzialności się pochylić. Ośmioro sędziów Trybunału napisało list otwarty do ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego, że Andrzejewski do spółki z Manowską sparaliżowali prace TS. I dziś sprawa została umorzona. Taką decyzję podjęli Piotr Andrzejewski, Piotr Sak i Józef Zych.

Trybunał Stanu: dochodzimy do absurdu

Rzeczywiście, Trybunał Stanu staje się atrapą: jest tabliczka i miejsce w konstytucji, ale w życiu realnym nie funkcjonuje.

Nie chodzi tu nawet o techniczne przeszkody, jak utrudnianie sędziom wstępu do siedziby TS, zabieranie im strojów urzędowych czy wyłączanie mikrofonów (sędziowie TS korzystają z gmachu Sądu Najwyższego, którym kieruje Manowska – może więc banalnie blokować własną sprawę). Andrzejewski, który sprawę prowadzi, już 3 września poszedł za linią obrony Manowskiej.