„Związki cywilnoprawne”, nie partnerskie. Co w projekcie, kto za burtą?

Lewica porozumiała się z PSL w sprawie ustawy o związkach partnerskich – ogłoszono w ubiegłym tygodniu, ale entuzjazm szybko opadł. Okazuje się bowiem, że projekt zaakceptowany przez wicepremiera Władysława Kosiniaka-Kamysza został okrojony nie tylko z konkretnych rozwiązań dla par homo- i heteroseksualnych, ale nawet symbolicznie. Nie będzie więc „związków partnerskich”, będą za to „związki cywilnoprawne”. Ustawa o statusie osoby najbliższej (bo tak będzie się ona nazywać) będzie projektem rządowym. A właściwie już jest, bo zespół w składzie: Katarzyna Kotula, Krzysztof Śmiszek i Urszula Pasławska (PSL) od sierpnia wprowadzał poprawki do gotowego już projektu ustawy o związkach, który przeszedł dwa czytania na posiedzeniu Stałego Komitetu Rady Ministrów w zeszłym roku.

– Takie rozwiązanie jest najłatwiejsze. Ten projekt jest kompletny, zawiera w sobie także wszystkie wyliczenia finansowe na przestrzeni najbliższych 10 lat, kluczowe dla resortu finansów – mówi Kotula. I przekonuje, że osiągnięte porozumienie daje bezpieczeństwo parom jednopłciowym i jednocześnie jest godnościowe – na poziomie minimum. W praktyce oznacza to rezygnację z ceremonii przed USC; związek cywilnoprawny będzie zawierany u notariusza, który następnie zgłosi taką umowę do urzędu, gdzie zostanie wpisana do rejestru. Samo przygotowanie rejestrów to być może praca nawet na rok, dlatego vacatio legis ustawy będzie długim ćwiczeniem z cierpliwości. Nie wiadomo też, czy zawarcie takiego związku będzie miało wpływ na stan cywilny.

Za burtą znalazły się tęczowe rodziny – status wychowywanych przez nie dzieci oraz status relacji dziecko–drugi rodzic. To, co ustawa Kotuli i Pasławskiej ma załatwić, to m.in. kwestie dziedziczenia po sobie i pochówku partnera lub partnerki, prawo do informacji medycznej, zwolnienie od podatku od spadku lub darowizny, uzyskanie renty po zmarłej osobie partnerskiej, rozliczanie się razem w urzędzie skarbowym.