12 najlepszych polskich książek 2022 roku. Zdania, które tną jak noże

Wyjątkowe zjawiska, zaczepne wiersze, powieści, które wyprzedziły swój czas, dojrzałe debiuty i piorunująco zabawne felietony. Autorskie podsumowanie roku w polskiej literaturze.

materiały prasowe Okładka książki „Ten się śmieje, kto ma zęby”

1. Zyta Rudzka, Ten się śmieje, kto ma zęby, W.A.B.

Rudzka jest w polskiej literaturze zjawiskiem wyjątkowym. Zdania w jej nowej powieści tną jak noże, narzucają rytm lektury tak, że z impetem wchodzimy w monolog wdowy po dżokeju. Rudzka w swojej powieści wywraca na nice to, co znamy, i zarządza swoje porządki w zdaniu.

2. Piotr Sommer, Lata praktyki, WBPiCAK.

Po 12 latach doczekaliśmy się nowej, bogatej książki poetyckiej, w której Sommer powraca do wcześniejszych motywów jak do niedokończonych rozmów. Te wiersze są precyzyjne i jednocześnie zaczepne, wychylają się w stronę niespodziewanych znaczeń słów.

3. Piotr Siemion, Bella ciao, Filtry.

Tę powieść Piotr Siemion pisał przed wojną, ale ma się wrażenie, że wyprzedził czas. Nie wiadomo, kto tu z kim walczy, są jedni Polacy i drudzy Polacy, miejscowi Niemcy i Ruscy, którzy tu przyszli przede wszystkim się nakraść. Rzecz trzyma w napięciu, daje wgląd w okropności wojny, ale nie odbiera nadziei.