Kulturalnie polecamy i ostrzegamy: Amelia wraca do kin. Sprawdza, czy świat może być lepszy

Wszyscy potrzebujemy przypomnienia, że świat potrafi być lepszym miejscem – nawet jeśli staje się lepszy tylko na dwie godziny, w zacisznej, ciemnej sali kina.

Gdy „Amelia” po raz pierwszy wchodziła na ekrany polskich kin 19 października 2001 r. (kilka miesięcy po międzynarodowej premierze), świat właśnie stawał się gorszym miejscem. W zgliszczach World Trade Center wciąż tlił się ogień, Stany Zjednoczone wraz ze swoimi sojusznikami szykowały się do wojny w Afganistanie, przyszłość wydawała się niepewna. Potrzebowaliśmy bajki o paryskiej kelnerce, która próbuje zmieniać ludziom życie.

Gdy „Amelia” po raz drugi wchodziła na ekrany polskich kin 4 czerwca 2025 r., świat wcale nie był lepszy. Wciąż trwa wojna w Ukrainie, a amerykański prezydent Trump robi, co może, żeby politolodzy się nie nudzili. Zaś rocznicę pierwszych wolnych wyborów, symboliczną datę odrodzenia polskiej demokracji, obchodziliśmy z goryczą wyborczej porażki i świadomością, że przyszłość – przynajmniej w naszej lokalnej skali – wydaje się niepewna. Potrzebujemy bajki o paryskiej kelnerce, i tak dalej. Na szczęście po blisko ćwierćwieczu to bajka wciąż pełna wdzięku, lekkości i niewymuszonego humoru, tak bardzo oderwana od spraw bieżących, jak to tylko możliwe.

Jak czynić dobro?

Reżyser Jean-Pierre Jeunet słynął z wymyślania światów. Wraz z Markiem Caro zrealizował dwie dystopijne wizje przyszłości: „Delicatessen” oraz „Miasto zaginionych dzieci”. Później już samemu pojechał do Hollywood, by nakręcić „Obcego: Przebudzenie”. „Amelia” także była popisem jego wyobraźni fabularnej i wizualnej: tyle że zamiast mroku, niebezpieczeństwa i perspektywy rychłej śmierci była w tej historii nieskrępowana radość życia, chęć czynienia dobra i światło, mnóstwo światła.