Mundial: koniec polskich marzeń

Obraz nędzy i rozpaczy, jaki polska reprezentacja pozostawiła po sobie na mundialu, najlepiej oddaje rozbrajająca szczerość Roberta Lewandowskiego: mieliśmy piłkę, ale nie wiedzieliśmy, jak ją rozegrać.

Lui Siu Wai/Xinhua/Avalon/Photoshot/PAP Przed mundialem myślenie magiczne trzymało się mocno, a w samozadowoleniu utonęli wszyscy: szefostwo Polskiego Związku Piłki Nożnej, sztab szkoleniowy, piłkarze, recenzenci.

Przy sklepowych kasach wciąż rozdają naklejki z piłkarzami, maluchy w odrobinę za dużych replikach koszulek nie rozstają się z albumem „Dumni z naszych”, selekcjoner Adam Nawałka promieniuje w telewizorze i na billboardach aparycją człowieka sukcesu, zachwalając szereg produktów – od parówek do piwa – a prezes PZPN Zbigniew Boniek w barowych okolicznościach reklamowych wznosi kufel za dobre spotkanie.