Adam Nawałka po mundialu żegna się z pracą trenera reprezentacji Polski

Klęska na rosyjskim mundialu była ostatnim akcentem w pracy trenera Adama Nawałki z reprezentacją Polski. Ale o zwolnieniu przesądziło co innego.

Ze słów prezesa PZPN Zbigniewa Bońka wynika, że ciąg dalszy selekcjonera jak najbardziej sobie wyobrażał, ale nie było ku temu klimatu. Klimat popsuli dziennikarze, dopuszczając się wobec trenera Nawałki niedopuszczalnej krytyki, a nawet, jak się wyraził prezes, szczucia. Nie dysponując merytorycznymi argumentami, dokuczali i wyszydzali, a to były ciosy poniżej pasa. W takiej atmosferze dalsza praca Nawałki była po prostu niemożliwa. Innymi słowy: nowy selekcjoner dostanie od dziennikarzy kredyt zaufania, na co Nawałka nie mógł liczyć. O klimat nienawiści niestety nie dało się już selekcjonera zapytać, bo po udzieleniu odpowiedzi na kilka skierowanych do niego pytań opuścił konferencję.

Bezbłędny występ czy niewłaściwa selekcja i złe przygotowanie piłkarzy?

Tak wygląda ideologia dopasowana do faktu, że selekcjonera Nawałki już nie ma. Oficjalne konferencje prasowe rzadko dostarczają konkretnych odpowiedzi na najbardziej nurtujące pytania. Wbrew temu, co mówił prezes Boniek, merytoryczna krytyka miała miejsce i nawet w paru punktach pokryła się z wnioskami przedstawionymi przez trenera na konferencji. Przede wszystkim: błąd w wyborze pierwszego składu na mecz z Senegalem, niewłaściwi ludzie w niewłaściwych rolach.

Pomundialowy raport wciąż jest przez Nawałkę i jego sztab pisany, ale pewne wnioski,

Adam Nawałka

mistrzostwa świata w piłce nożnej

mundial 2018

piłka nożna

Marcin Piątek

W swojej pierwszej poważnej pracy – sportowej redakcji „Rzeczpospolitej” – usłyszał, że brak dyplomu z dziennikarstwa nie przeszkadza w jego uprawianiu, a nawet pozornie zgrany temat ma w sobie potencjał pod jednym warunkiem: nie mielić mielonego.

W „Polityce” od końca 2008 r., a stały związek zawdzięcza Justynie Kowalczyk. Było tak: została w Libercu podwójną mistrzynią świata w biegach narciarskich, w poniedziałkowe przedpołudnie zadzwonił telefon z mitycznego redakcyjnego IV piętra z sugestią, że Justyna świetnie wyglądałaby na okładce, tylko trzeba pod nią co nieco napisać. Termin: sześć godzin. Zamówienie zostało przyjęte, czego następstwem był paraliż twórczy, na szczęście przejściowy. Okładka poszła, etat przyszedł.

W ostatnich latach autorsko aktywny w sportowym rewirze raczej okazjonalnie, stara się teraz nie mielić głównie w dziale rynkowym oraz korzystając z gościnności szefostwa działu społecznego i kulturalnego. Na nadmiar zebranego materiału oraz syntezę przekazu dobrze robi mu thrash metal, ze szczególnym uwzględnieniem królowej gatunku, która, jak wiadomo, jest tylko jedna.

Rozwiń