Najpierw do łask powróciły fotele: Stefan, „zajączek”, „lisek” czy lekki i drobny GFM-142, wyprodukowany w Gościcińskiej Fabryce Mebli na początku lat 60. Chwilę później zaczęliśmy wzdychać na widok taboretu Wołkowskiego, komody „jamnik”, krzeseł znanych jako „grzybki” i „muszelki”. A dziś w wyszukiwarkach internetowych króluje pytanie: „ile kosztuje meblościanka z PRL?”. Odpowiedź: nawet kilka tysięcy złotych.
Najbardziej poszukiwane są stare komody, biblioteczki oraz meblościanki z lat 50., 60., 70. XX w., w tym najdroższy mebel z epoki PRL, czyli regał modułowy projektu prof. Rajmunda Teofila Hałasa. Rzadki okaz, bo produkowano go w krótkich seriach. Zbudowany był w całości z drewna i posiadał charakterystyczne kolorowe drzwiczki do szafek. Dziś, oryginalny, jest do zdobycia za nawet kilkanaście tysięcy złotych. Podobnie jego kopie, a właściwie „wariacje na temat”, oferowane przez designerskie sklepy meblarskie.
Schodząc na chwilę kilka półek cenowych niżej, należy wspomnieć, że przez ostatnie lata wielu z nas nauczyło się, że to, co nasi rodzice i dziadkowie trzymali w swoich mieszkaniach – zarówno meble, jak i dekoracje – lepiej wcześniej dwa razy wygooglować, zanim trafi na śmietnik. Czasem wystarczy specjalna farba do malowania mebli, farby kredowe (by zyskać efekt postarzenia) lub specjalne lakiery do laminatów (by uzyskać efekt wysokiego połysku), by odświeżyć wygląd meblościanki. Można ją też okleić tapetą. Odnowione meble to dziś inwestycja, a dla tych, którzy poszli za ciosem, pomysł na biznes albo chociaż sposób, by dorobić.
W Polsce meblościanka, od kiedy się pojawiła, miała przede wszystkim za zadanie zaradzić małemu metrażowi mieszkania.