Światu grozi załamanie na rynku ropy naftowej, ostrzegł w sierpniu Fatih Birol, główny ekonomista Międzynarodowej Agencji Energetycznej (IEA). Przypomniał, że większość pól naftowych wkroczyła w okres malejącej wydajności wydobycia, a globalny kryzys gospodarczy dołożył się do wieloletnich zaniechań inwestycyjnych w podtrzymanie produkcji i odkrywanie nowych złóż. W efekcie podaż surowca, gdy świat zacznie wychodzić z kryzysu, nie sprosta oczekiwanemu wzrostowi popytu, ceny poszybują w górę i znowu zaczną się kłopoty, jak w połowie ubiegłego roku, gdy za baryłkę ropy płacono prawie 150 dol.
Kilka tygodni po tych kasandrycznych zapowiedziach, dokładnie w 150 rocznicę narodzin amerykańskiego przemysłu naftowego, agencje prasowe doniosły, że BP odkryło pod dnem Zatoki Meksykańskiej olbrzymie złoże Tiber, liczące być może nawet 4 mld baryłek ropy. Chwilę potem o podobnym sukcesie zameldowali Brazylijczycy, ogłaszając odkrycie złoża Guara pod dnem Atlantyku, gdzie może być nawet 150 mld baryłek. Nie gorsi okazali się także Irańczycy, chwaląc się odkryciem złoża z 8,8 mld baryłek w Soussangerd. Birol musi odejść, kryzys naftowy nie grozi światu, wszystko będzie po staremu – obwieścił Witold Gadomski w „Gazecie Wyborczej”.
Arytmetyka
Zgodnie z danymi IEA, świat zużywa dziennie 83,7 mln baryłek ropy, z tego jedną czwartą Amerykanie. Łatwo obliczyć, że samo złoże Tiber wystarczy na jakieś dwa miesiące pompowania. Pod warunkiem, że dałoby się wydobyć wszystko, co jest pod dnem, i w tempie odpowiadającym popytowi. Niestety, z każdym z tych elementów jest poważny problem. Po pierwsze, nie lada wyzwaniem jest zamiana odkrycia w rzeczywiste wydobycie.