Świadczenia dla niepełnosprawnych – nieczysta gra

1 sierpnia 2019

Demonstracja osób niepełnosprawnych pod Sejmem i Senatem Sławomir Kamiński / Agencja Gazeta

W obecnym kształcie ustawy 500 zł dodatku otrzymają wszyscy niepełnosprawni, których dochód nie przekracza 1100 zł miesięcznie, a osoby pobierające świadczenia w przedziale 1100–1600 zł – odpowiednio mniejszą kwotę, dopełniającą ich łączne przychody do 1600 zł.

Zgodnie z przewidywaniami Senat głosami senatorów PiS przyjął w środę 31 lipca poprawki do przegłosowanej w Sejmie ustawy o świadczeniu uzupełniającym dla pełnoletnich niepełnosprawnych. W wyniku nieporozumienia niektórzy posłowie PiS poparli poprawkę opozycji, która na etapie sejmowym zaproponowała, aby świadczenie w wysokości 500 zł otrzymywali dorośli niepełnosprawni niezależnie od wysokości rent i emerytur z ZUS. Wyłączono je tym samym z kryterium dochodowego uprawniającego do świadczeń (kryterium tym była w projekcie wysokość najniższej renty z tytułu niezdolności do pracy, czyli aktualnie 1110 zł). W praktyce koszt wykonania tej ustawy wzrósłby ponaddwukrotnie, gdyż objęłaby ponad milion osób, a nie połowę mniej, jak proponował rząd.

Niepełnosprawni i kryterium dochodowe

Przegłosowana w Sejmie propozycja PO-KO była zgodna z oczekiwaniami środowiska osób niepełnosprawnych i ich rodzin, niemniej bardzo kosztowna dla budżetu, niemiłosiernie wydrenowanego przez słynne 500 plus (rozciągniętego niedawno – i słusznie – na pierwsze dziecko) oraz inne świadczenia socjalne, które PiS niejako rzucił w tłum jak przysłowiową kiełbasę wyborczą. W końcu przyjęto rozwiązanie pośrednie. W obecnym, kompromisowym kształcie ustawy, który zapewne już się utrzyma, 500 zł dodatku otrzymają wszyscy niepełnosprawni z dochodem nieprzekraczającym 1100 zł miesięcznie, a osoby pobierające świadczenia w przedziale 1100–1600 zł – odpowiednio mniejszą kwotę, dopełniającą ich łączne przychody do 1600 zł.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.