Osoby czytające wydania polityki

„Polityka” - prezent, który cieszy cały rok.

Pierwszy miesiąc prenumeraty tylko 11,90 zł!

Subskrybuj
Społeczeństwo

Jak się leczy na Stadionie? „Wstyd mi, że w tym uczestniczę”

Szpital Narodowy Szpital Narodowy Archiwum Pawła Reszki / Arch. pryw.
Doktor M. leczy na Narodowym. Zaprosił mnie do Regent Warsaw Hotel, jednego z droższych w stolicy. To tutaj zakwaterowano personel szpitala tymczasowego.

Na Narodowym są nowoczesne respiratory, najdroższy sprzęt medyczny, ale prawie nie ma pacjentów. Niektórzy lekarze dyżurują w pustych sektorach. Zarobki personelu są wysokie, koszty funkcjonowania ogromne: – Chciałem panu o tym opowiedzieć, bo mi wstyd, że w tym uczestniczę.

PAWEŁ RESZKA: Ładny apartamencik.
LEKARZ Z NARODOWEGO: Tak, większy niż mieszkanie, które wynajmujemy z żoną.

Hotel też niczego sobie.
Warszawa, pięć gwiazdek. Salon, sypialnia, wielka łazienka. Nie spodziewałem się tego. Myślałem, że będę mieszkał w kilkuosobowym pokoju. W jakimś akademiku. Albo w niższym standardzie.

Rozumiem, że by to panu nie przeszkadzało.
Zapisywałem się do pracy w szpitalu tymczasowym. W czasie szalejącej pandemii. Szczególnie nie myślałem o wygodach. Swoją drogą, po drugiej stronie ulicy jest hotel Belweder, gdzie mieści się izolatorium covidowe. Przyzwoity, trzy gwiazdki. Moglibyśmy tam mieszkać. Myślę, że nikomu by to nie przeszkadzało.

Czytaj też: Ile jeszcze mamy respiratorów? Kiedy zabraknie personelu?

Czyli mieszka was tu więcej?
Dwa piętra są wydzielone dla personelu Szpitala Narodowego. Lekarze, pielęgniarki, ratownicy, strażacy. Wszyscy pojedynczo. W podobnych warunkach.

Po co pan się zapisał do pracy?
Jestem rezydentem. Pracuję w szpitalu wojewódzkim na SOR-ze. Akurat z województwem, z którego przyjechałem, wirus obszedł się stosunkowo łagodnie.

Reklama