Sceny z życia PCK. Dlaczego nie pomaga na granicy? „Nie da się”

„Polski Czerwony Krzyż na granice” – z takim żądaniem aktywiści społeczni z całej Polski zwrócili się do władz PCK. I ogłosili dwudniowy ostrzegawczy strajk okupacyjny w warszawskiej centrali PCK.

Najpierw był list Danuty Kuroń, obrończyni praw mniejszości, do zarządu PCK z żądaniem udzielenia pomocy uchodźcom uwięzionym na pasie granicznym z Białorusią.

Potem rozmowa Janiny Ochojskiej, eurodeputowanej i szefowej Polskiej Akcji Humanitarnej, z prezesem PCK Stanisławem Kracikiem.

Nic nie wskórały. Usłyszały, że PCK nic nie może, bo działa w granicach prawa.

25 września odbył się zjazd sprawozdawczo-wyborczy PCK. Wybrano nowy zarząd. Prezes Kracik przestał być prezesem. Jego miejsce zajął Jerzy Bisek. Nowe władze zamierzały energicznie działać, no ale zaczął się weekend.

A w poniedziałek w warszawskiej siedzibie PCK pojawili się aktywiści i ogłosili, że zawiązał się komitet strajkowy. Wjechali na piąte piętro, zajęli małą salę konferencyjną przy biurze zarządu i rozpoczęli 48-godzinną okupację. Byli wśród nich m.in. naukowiec, ekonomista, urzędnik, urzędniczka, artystka, programistka, tłumaczka, pisarz, radca prawny, informatyk. Żadni szaleńcy, po prostu ludzie wstrząśnięci dramatami na granicy, śmiercią nieszczęsnych uciekinierów, losem dzieci i ich matek.

PCK. Solidarni po kryjomu

Zażądali natychmiastowej realizacji przez PCK pomocy humanitarnej we wschodnim pasie przygranicznym, natychmiastowego zaangażowania PCK w odnajdywanie i identyfikację uchodźczyń i uchodźców zaginionych w Polsce oraz rozliczenie współodpowiedzialności kierownictwa PCK za dotychczasowe zaniechania na granicy polsko-białoruskiej. Określili, że warunkiem podjęcia negocjacji z zarządem będzie obecność misji PCK w

Polski Czerwony Krzyż

uchodźcy

Piotr Pytlakowski

(1951–2024) Zanim zajął się dziennikarstwem, był konduktorem wagonów sypialnych, ekspedytorem książek, maszynistą sceny w Teatrze Wielkim, sanitariuszem w szpitalu, roznosicielem mleka... Później zaś reporterem m.in. w „Nowej Wsi”, „Przeglądzie Tygodniowym”, „Gazecie Wyborczej”. W „Polityce” pracował od 1997 r. W 1999 r. zdobył nagrodę Grand Press (do której był wielokrotnie nominowany) w kategorii dziennikarstwo śledcze. Autor i współautor książek reporterskich, reportaży telewizyjnych i filmów dokumentalnych.

Rozwiń