Od Nowego Roku obowiązują znowelizowane przepisy ustawy o ochronie zdrowia psychicznego z 1994 r. Co się zmieniło? Wprowadzono pierwszą w polskim prawie definicję psychoterapii, uregulowano też kwestię, kto może ją prowadzić i jakie kwalifikacje musi posiadać, żeby móc pracować jako psychoterapeuta w publicznej służbie zdrowia.
Z aktualnych przepisów wynika, że „psychoterapia to celowe i planowane oddziaływania psychologiczne, zmierzające do złagodzenia lub usunięcia objawów zaburzenia oraz do poprawy funkcjonowania psychicznego i społecznego, wspierające dążenia jednostki lub rodziny do zdrowia i rozwoju, kierowane do osób z zaburzeniami psychicznymi”. Kto może zostać psychoterapeutą? Ku niezadowoleniu części środowiska przepisy znacznie poszerzają grono osób uprawnionych: od teraz o status psychoterapeuty może starać się każdy, kto posiada tytuł magistra dowolnego kierunku. Warunkiem jest uzyskanie wymaganego certyfikatu, należy w tym celu ukończyć odpowiednie szkolenia podyplomowe (obejmujące również psychoterapię własną, superwizję psychoterapii i staże) oraz zdać egzamin certyfikujący. Organizacją procesu edukacji przyszłego psychoterapeuty ma się zajmować Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego, gdzie już można uczyć się m.in. na specjalizacji z psychologii klinicznej, psychoterapii dzieci i młodzieży oraz psychoterapii uzależnień.
Studia psychoterapeutyczne? Zdania są podzielone
Autorzy nowych regulacji przekonywali w ubiegłym roku podczas składania projektu w Sejmie, że dzięki nowelizacji zwiększy się dostępność psychoterapii wśród pacjentów.