Według ostatnich szacunków w starciach między demonstrującymi na ulicach przeciwnikami rządu a siłami bezpieczeństwa i bojówkami obozu rządowego zginęło 15 osób. Wśród ofiar są dzieci i kilkoro kandydatów do Konstytuanty. W trwających od początku roku protestach zabito już ponad 100 osób.
Prezydent Maduro sprawuje obecnie formalną bądź nieformalną kontrolę nad niemal wszystkimi instytucjami państwowymi. Jednym z nielicznych wyjątków jest wybrany dwa lata temu parlament, zdominowany przez opozycję. Niedawno Maduro próbował odebrać parlamentowi kompetencje za pomocą sterowanego przez siebie Sądu Najwyższego. Cofnął się dopiero pod presją ulicy.
Wymyślił więc inną metodę: wybory do zgromadzenia narodowego – Konstytuanty – którego jedynym zadaniem będzie napisanie i uchwalenie nowej konstytucji.
Wybory do Konstytuanty wygrał ten, kto miał wygrać
Można włożyć między bajki dyskurs Madura o poszerzaniu demokracji, sięganiu do bazy społecznej: jedynym celem wyborów do Konstytuanty jest zneutralizowanie, o ile nie całkowita likwidacja opozycji i ustanowienie władzy absolutnej. Żeby to osiągnąć, Maduro nie zawahał się wyrzucić do kosza konstytucji uchwalonej za rządów ojca założyciela obecnego obozu władzy Hugo Chaveza (zmarł w 2013 r.).
W wyborach do Konstytuanty, które odbyły się w niedzielę, swoich list nie mogły wystawiać partie polityczne. Dwie trzecie kandydatów to reprezentanci swoich okręgów wyborczych, „niezależni obywatele”. Jednym z owych „niezależnych” był np. człowiek numer dwa w obozie władzy, Diosdado Cabello, co sugeruje, jakie w istocie „wybory” przeprowadzono.