Hiszpanią będzie rządzić osobliwa koalicja

7 stycznia 2020

Premier Pedro Sánchez postanowił podjąć się wyzwania budowy szerokiej koalicji. Sergio Perez / Forum

Po raz pierwszy od upadku frankistowskiej dyktatury krajem będzie rządzić gabinet koalicyjny. Socjaliści premiera Pedro Sáncheza, wsparci posłami Unidas Podemos, muszą jednak bronić się przed coraz silniejszą i radykalną prawicą.

Przez ostatnie dwa miesiące hiszpańska opinia publiczna żyła w zawieszeniu. Listopadowe, drugie w tym roku i czwarte w ostatnich czterech latach wybory nie przyniosły definitywnego rozstrzygnięcia. Znów najwięcej głosów zdobyło socjalistyczne PSOE pod przywództwem dotychczasowego szefa rządu Pedro Sáncheza, ale po raz kolejny jego przewaga nad konserwatywną Partią Ludową (PP) była zbyt mała, by dało się stworzyć samodzielny rząd większościowy.

Czytaj także: Zamiast koszykarzem został premierem Hiszpanii

Sánchez buduje szeroką koalicję

28,7 proc. poparcia przełożyło się tylko na 120 mandatów – trzy mniej niż w kwietniowym rozdaniu. Do rządzenia samemu w hiszpańskim parlamencie potrzeba 176 głosów. PSOE już w noc wyborczą 10 listopada wiedziało, że aby uniknąć rozpisania kolejnych wyborów, musi szukać partnera do gabinetu koalicyjnego.

Co ciekawe, zdecydowana większość analityków skłaniała się wówczas ku scenariuszowi kolejnego głosowania. Głównie dlatego, że osłabły ugrupowania centrowe i lewicowe, a pokaźnych zdobyczy na prawicy dokonała partia VOX, najmłodsza, ale zdecydowanie najszybciej zyskująca poparcie, zwłaszcza młodych. Ultraprawicowcy z antyimigranckiej formacji Santiago Abascala są już teraz trzecią siłą w parlamencie, w ostatnich wyborach zagłosowało na nich ponad 15 proc. wyborców, co przełożyło się na aż 52 mandaty.

Mateusz Mazzini

Socjolog, reporter, latynoamerykanista. Absolwent Uniwersytetu Oksfordzkiego, studiował też na Narodowym Uniwersytecie Walijskim, w Kordobie i Bilbao. Pisze o europejskiej skrajnej prawicy, populizmie, krajach Ameryki Łacińskiej, Globalnego Południa, wydarzeniach na Zachodzie i południu Europy. Nominowany do Grand Press 2020 w kategorii „reportaż prasowy”. Laureat dziennikarskich stypendiów przyznawanych przez „Deutsche Welle”, Balkan Insight i Balkan Investigative Reporting Network. Autor książki „Koniec tęczy. Chile po Pinochecie”. Współpracuje z „Gazetą Wyborczą”, „Polityką” i „Przeglądem”, publikował też m.in. na łamach „Washington Post”, „Foreign Policy”, „El País" i „Foreign Affairs”. W TVP World prowadzi „Wider View”, cotygodniowy program o sprawach międzynarodowych.