Finlandia tak, Szwecja nie. Turcja wciska hamulec w NATO

Część ekspertów uważa, że tak naprawdę Turcji nie chodzi o Szwecję, tylko o Amerykę.

Prezydent Recep Tayyip Erdoğan zapowiedział, że Turcja, która nadal blokuje przyjęcie Szwecji do NATO, może zgodzić się na członkostwo dla Finlandii. To kolejna eskalacja konfliktu wokół rozszerzenia Sojuszu i próba podzielenia Skandynawów, którzy w obliczu rosyjskiej agresji na Ukrainę postanowili zrezygnować z neutralności i w maju razem złożyli aplikację do NATO. Na ich przyjęcie muszą się zgodzić wszyscy członkowie Sojuszu, a wciąż brak zgody Turcji. Rozmowy w tej sprawie między Ankarą, Sztokholmem i Helsinkami ugrzęzły w zeszłym tygodniu po tym, jak w stolicy Szwecji podczas antytureckiego protestu doszło do spalenia Koranu. Turcja jednak od początku sprzeciwiała się przyjęciu Szwecji – oficjalnie: z powodu tolerowania przez ten kraj na swoim terytorium „kurdyjskich terrorystów”. Ankara sugerowała nawet, że Szwecja wspiera Partię Pracujących Kurdystanu, która od dekad walczy o niezależność Kurdów w Turcji. Dlatego Erdoğan, w zamian za wpuszczenie do NATO, domaga się od Szwecji ekstradycji kurdyjskich działaczy („terrorystów”), na co nie chce zgodzić się Sztokholm. W Finlandii nie ma wielu Kurdów, ale Turcja blokowała dotychczas akcesję obu państw niejako w pakiecie. Teraz, zgadzając się na Finlandię, przenosi grę dyplomatyczną na nowy poziom.

Część ekspertów uważa, że tak naprawdę Turcji nie chodzi o Szwecję, tylko o Amerykę – niegdyś swojego najbliższego sojusznika, a dziś nieoficjalnego rywala, np. w Syrii. W tym sensie dość uznaniowe żądania postawione Szwedom (liczba „terrorystów” do ekstradycji wzrosła niedawno z 55 do 120) to tak naprawdę próba wymuszenia ustępstw od Amerykanów, którym zależy na przyjęciu Skandynawów do NATO. W zamian za zgodę Turcy oczekują zapewnienia im swobody działania w Syrii oraz odblokowania sprzedaży amerykańskich samolotów F-16.