Batalia o Niger i Afrykę. „Precz z Francją! Niech żyje Putin!”. Czy to koniec Françafrique?
Dla uporządkowania: parę faktów z ostatnich dni w Sahelu, regionu Afryki obejmującego południowe obrzeża Sahary. 26 lipca żołnierze gwardii prezydenckiej otoczyli siedzibę głowy państwa w Niamey, stolicy Nigru, i zablokowali dostęp do budynku, de facto aresztując prezydenta Mohameda Bazouma. To już siódmy od 2020 r. zamach stanu w coraz mniej stabilnym regionie i – podobnie jak wcześniejsze pucze w Burkinie Faso i Mali – wyraźnie podszyty sentymentem antyfrancuskim. Z Bazoumem Paryż wiązał duże nadzieje – jego zwycięstwo w 2021 r. umożliwiło pierwsze demokratyczne przekazanie władzy, a za jego kadencji Niamey stało się główną bazą francuskich jednostek wojskowych w Sahelu, po tym jak w 2022 r. Francja zakończyła operację wojskową „Barkhane” w przejętym przez juntę Mali.
„Precz z Francją! Niech żyje Putin!”
To jednak właśnie przed ambasadą Francji w Niamey 30 lipca zebrały się tysiące demonstrantów, zwolenników puczu, aby protestować przeciw dawnej metropolii – część usiłowała wtargnąć do budynku, inni trzymali transparenty z napisem „Precz z Francją! Niech żyje Putin!”. Trudno kategorycznie rozstrzygnąć, na ile pucz i późniejsze zamieszki były inspirowane przez Moskwę. Opóźniona reakcja Kremla na zamach sugeruje, że był on zaskoczony i nie został powiadomiony o planach gwardii pałacowej. Jednak nawet jeżeli Rosja nie maczała w przewrocie palców, to szybko została o to poproszona. 2 sierpnia dowódcy puczu zwrócili się o pomoc w utrzymaniu władzy właśnie do