596. dzień wojny. Z ofensywy zeszła para. Dlaczego Rosji tak teraz zależy na Awdijiwce?
Ataki pod Awdijiwką przybrały ostatnio na sile (do tej pory miały tu miejsce tylko słynne mięsne szturmy). Po solidnym przygotowaniu artyleryjskim pierwsze uderzenie w postaci czterech batalionów zmechanizowanych przy wsparciu czołgów ruszyło 10 października. Ale Rosjanie znów zapomnieli podstawowych zasad taktyki.
Pierwsze ataki były zatem prowadzone na pojazdach pancernych, a piechota nie pofatygowała się na zewnątrz. No bo jakże to, skoro strzelają, to lepiej siedzieć pod pancerzem. Rzecz w tym, że załogi pojazdów pancernych niewiele ze środka widzą, więc raz po raz kolumny pakowały się w zasadzki, namierzane przez drony – Ukraińcy dobrze wiedzieli, gdzie jadą. Najeźdźcy chyba też nie zdawali sobie sprawy, że są cały czas obserwowani.
Nie dość więc, że piechota nie osłaniała pojazdów, które w ten sposób mogą łatwiej i pewniej niszczyć wrogie pozycje, zwłaszcza stanowiska kierowanych rakiet przeciwpancernych, to jeszcze nie trzymały odpowiednich odstępów. Kiedy pierwszy bojowy wóz piechoty zsunął się z mostu towarzyszącego i wylądował w rzeczce do góry gąsienicami, kolejny próbował zawrócić, ale nie miał miejsca. Tuż za nim stał już bowiem następny pojazd. Ukraińska artyleria miała używanie, nic tylko się częstować – taki cel!
Rosjanie nie odpuszczają mimo tych niepowodzeń. Kolejne fale ataków sprawiły Ukraińcom już sporą trudność ze względu na zmasowanie sił oraz dawno niewidziany impet. Rosjanie dosłownie się uparli.
Na południe i południowy zachód od Awdijiwki główną siłą uderzeniową jest 1. Doniecki Korpus Armijny złożony z separatystów. Walczą tu trzy jego brygady: 1.