Mamy rok rocznic spod znaku dyplomacji. Kongresu wiedeńskiego (1815), Jałty i Poczdamu (1945), Helsinek (1975), a także listu biskupów polskich do niemieckich (1965). Czy to, jak kiedyś próbowano zaprowadzić pokój, może być lekcją dla dzisiejszej Europy?
. – jak pokazał Klaus Zernack w standardowej już pracy „Polska-Rosja. Dwie drogi w dziejach Europy” (1994 r.) – konfrontacja zmieniła się we współbrzmienie rewolucji Solidarności z pierestrojką Gorbaczowa. A dziś w zasadniczy spór Zachodu z Rosją o nienaruszalność granic i suwerenność
Lindego byli między innymi: Günter Grass i Wisława Szymborska, Adam Zagajewski i Durs Grünbein, Andrzej Stasiuk i Karl Dedecius, Zbigniew Herbert i Marceli Reich-Ranicki, Hanna Krall i Christa Wolf, Ryszard Kapuściński i Klaus Zernack. Tegorocznym laureatom, którzy dołączyli do tak znamienitego grona, serdecznie gratulujemy.
Ciągle mamy kłopot z Prusami. Zwłaszcza na ziemiach dawnych Prus Wschodnich, gdzie tyle jest śladów obecności naszych poprzedników – mroczne krzyżackie zamki, piękne fryderycjańskie szosy, teraz dopiero restaurowane resztki wilhelmińskiej secesji. Jak patrzeć na to dziedzictwo – nasze czy obce?
polityki, ponieważ to, co z perspektywy czasu staje się jednym wewnętrznie spójnym i niemal z góry zaplanowanym ciągiem 250 lat „negatywnej polityki Prus wobec Polski” (Klaus Zernack), było skutkiem wielu złożonych przyczyn i przypadków. „W historii nie ma determinizmu
Jak świat światem nie będzie Niemiec Polakowi bratem – ten stereotyp od 30 lat próbuje przełamywać wspólna Komisja Podręcznikowa.
niemieckiej prof. Klaus Zernack, często zdarzało się, że fronty w dysputach przebiegały w poprzek „reprezentacji narodowych”. Ta tendencja pogłębiła się po roku 1989. W każdym razie polsko-zachodnioniemiecką współpracę historyków trudno porównać do wymiany monologów np. między historykami
16 kwietnia 1922 r. w apartamentach hotelowych, zajmowanych przez delegację niemiecką na konferencję ekonomiczną w Genui, o pierwszej piętnaście w nocy, co nie bez racji Henry Kissinger nazywa godziną konspiratorów, zadzwonił telefon. Telefonował współpracownik przewodniczącego delegacji radzieckiej Georgija Cziczerina, proponując spotkanie obu delegacji tego dnia, a była to Niedziela Wielkanocna, w pobliskiej nadmorskiej miejscowości Rapallo.
którymi nie zamierzały się pogodzić, ale na razie były zbyt słabe, aby podjąć skuteczne w tej mierze działania. Berlin miał w pewnym sensie lepszą pozycję przetargową niż Moskwa, bo nie można było wyobrazić sobie Europy bez Niemiec. Bez Rosji zaś było można. Klaus Zernack, znakomity znawca dziejów
W sześć lat po wydaniu niemieckim, które w Niemczech wzbudziło żywą dyskusję, monumentalne dzieło Klausa Zernacka, porównawcza analiza dziejów Polski i Rosji, ukazało się w polskim przekładzie.
znawcą, lecz także przedstawia czasy najnowsze. Zdumiewa jego doskonała znajomość historii Rosji (...), a równocześnie znakomita orientacja w zawiłościach dziejów Polski”. Klaus Zernack jest zaprzeczeniem tezy, że postępujący rozwój badań musi powodować zawężanie obszaru, po którym historyk
Ponad 2 mln ludzi odwiedziło polską ekspozycję na Expo w Hanowerze. Euforyczne oceny zyskał polski występ na Targach Książki we Frankfurcie. Po 14 medalach na olimpiadzie w Sydney ponoć znów odnieśliśmy międzynarodowy sukces. Sukces jest, ale jaki?
wiadomości faktu, że nie można pogodzić (czego dowiódł Klaus Zernack w swej wydanej właśnie w Wiedzy Powszechnej pracy „Polska i Rosja”) obu politycznych perspektyw: polskiej tradycji republikańskiej i rosyjskiego autorytaryzmu. Uchylone drzwi Mimo polskiego sukcesu we Frankfurcie, uzyskanego