W ciągu roku umiera średnio 12 razy. A świat na to patrzy i bije brawo.
Proces z udziałem amerykańskich aktorów trwał siedem tygodni, a transmisję na żywo z sali sądowej w Wirginii oglądały miliony osób na całym świecie.
Nie trzeba czekać do końca „procesu dekady”, aby wiedzieć, że najważniejszy wyrok już zapadł. Opinia publiczna na nowo zakochała się w Johnnym Deppie i jego romantycznym wizerunku bad boya. Dla Amber Heard to pożegnanie z wiarygodnością i koniec kariery w Hollywood.
Piorąca brudy para dwojga dorosłych osób o pełnych gwałtowności manierach ewidentnie ma za sobą coś, co można nazwać „przemocowym związkiem”.
Hollywood potrzebuje nowej rewolucji – obsada filmów powinna być bardziej różnorodna. Z korzyścią dla nas wszystkich.
„Psie pazury”, dramat psychologiczny Jane Campion, zdobył najwięcej, bo aż 12 nominacji. My też mamy się z czego cieszyć: o Oscara powalczy krótkometrażowa fabuła „Sukienka” Tadeusza Łysiaka, studenta Warszawskiej Szkoły Filmowej.
Telly Savalas u szczytu sławy zauważył: „Gdybym teraz zapuścił włosy, musiałbym się chyba pożegnać z pracą aktora. To trochę tak, jakby Monie Lizie przyprawić wąsy...”. Niedawno minęła rocznica jego urodzin. I śmierci.
W hollywoodzkich filmach narracja katastroficzna przegrywa ostatnio z apokaliptyczną. Choć są to obrazy fikcyjne, ta zmiana powinna nas bardzo niepokoić.
W komiksach i filmach Spider-Man wielokrotnie ratował Nowy Jork – ba, cały świat – przed złem. W tym roku przy okazji ocalił amerykański box office.
Zagadka Zinnemanna polega na tym, że urodził się w 1907 r. w Rzeszowie, a przez długie lata oficjalna wersja jego biografii podawała jako miejsce jego urodzenia Wiedeń lub Austrię. Dlaczego?