Nie możemy zapomnieć o maju 1926 r. Brutalny zamach stanu łamał konstytucję i demokrację. Nie przywróciły ich rządy sanacji.
Krwawo stłumiony i wyciszony represjami ruch ukazał skalę głębokiego konfliktu wewnątrz społeczeństwa.
Dopracowana w pierwszych tygodniach po śmierci Marszałka zmiana ordynacji wyborczej do Sejmu i Senatu miała na celu całkowite obezwładnienie opozycji, odbierała też obu izbom cechy parlamentu.
Ktokolwiek dokonał tego niesłychanego podziału społeczeństwa, wyrządził narodowi i państwu olbrzymią krzywdę – pisał w styczniu 1932 roku Wincenty Witos.
Przełom 1925/26 roku niósł ze sobą kolejny krach ekonomiczny oraz polityczny.
Dzieje 1918 roku zasługują, by wreszcie oddzielić mit od rzeczywistości. Dlatego trzeba opowiedzieć jego historię od nowa.
W powietrzu czuć było atmosferę strachu i przeświadczenia co do zbliżającego się wkrótce decydującego starcia.
Obydwaj politycy, a jeszcze bardziej ich zwolennicy, nie szczędzili sobie najostrzejszej krytyki, zarzucając nawzajem brak odpowiedzialności i wręcz staczanie się na drogę zdrady narodowej
Rewolucja moralna ma to do siebie, że zaczyna się od wzniosłych idei, a kończy na synekurach. Tak jest teraz, tak było też przed wojną.
Proklamacja dwóch cesarzy z 5 listopada 1916 r. zapowiadająca utworzenie Królestwa Polskiego wywołała reakcję łańcuchową, która wpłynęła na następne stulecie dziejów Europy.
