Teatr ściętej głowy

Gdy podnosi się kurtyna – pośrodku rozległej biało-brązowo-beżowej przestrzeni, w fałdzie podłogi tkwi, niczym nie zebrana w porę kapusta, pojedyncza ludzka głowa. Zdekapitowany łeb Ryszarda III, który gada: obwieszcza światu, że nikt nie zdoła dorównać mu w zbrodni i łotrostwie. Pięknie i oryginalnie wymyślona jest ta scena. Tak pięknie i oryginalnie, że widz nawet nie zdąży postawić sobie pytania, dlaczego właściwie przychodzi mu obcować na scenie z samotną czaszką, zamiast oglądać ją zrośniętą z resztą właściciela? I czy ten olśniewający obraz w ogóle cokolwiek znaczy?

William w skórzanej kurtce

"Zakochany Szekspir" jest opowieścią o opowiadaniu różnych historii, zwłaszcza w teatrze. Nie wiemy, dlaczego pewne rzeczy udają się na scenie, a inne nie. W scenariuszu Stopparda i Normana ta magia zostaje opisana.