Neonazista wśród kumpli Nawrockiego? To już nie „problem wizerunkowy”, to katastrofa

24 marca 2025

Karol Nawrocki na spotkaniu z mieszkańcami Radlina Dominik Gajda / Agencja Wyborcza.pl

Nawet wyborcy PiS nie chcą mieć za prezydenta kumpla kryminalistów. Zapowiadający się upadek „obywatelskiego kandydata” będzie miał daleko idące następstwa. I to następstwa z kategorii „polityczne trzęsienie ziemi”.

Co rusz dowiadujemy się o kolejnym gangsterze „zakumplowanym” z kandydatem PiS na urząd prezydenta Karolem Nawrockim. I jak w każdym poprzednim przypadku rewelacjom towarzyszy wypieranie się kompromitujących znajomości za pomocą krótkonogich kłamstw.

Karol Nawrocki i jego kumple

Tym razem chodzi o postać szczególnie niebezpieczną, a w kategoriach politycznych wręcz groźną. Jak dowiadujemy się z artykułu Jacka Harłukowicza opublikowanego w poniedziałek na Onecie, kolegą Nawrockiego, obok Patryka Masiaka (Wielkiego Bu) i Olgierda L. (Olo), jest Grzegorz Horodko, noszący wdzięczny pseudonim „Śledziu”. Różni się od pospolitych narodowców z „żylety” stadionu Lechii Gdańsk, którzy sobie czasem przypną kogoś do kaloryfera albo załatwią małe nieporozumienie pięściami, pod jednym zasadniczym względem: nie jest jakimś tam „neocośtam”, lecz regularnym nazistą wielbiącym Hitlera i SS, czemu daje dowody zgniłozielono na białym w postaci stosownych tatuaży.

Jak uprzejmie donosi Onet.pl, są wśród nich swastyki oraz portrecik samego Adolfa H. Trzeba przyznać, że typ jest przynajmniej szczery i niczego nie udaje. A Nawrockiego zna, lubi i szanuje. I to do tego stopnia, że pochwalił w mediach społecznościowych desygnowanie go przez PiS w wyborach prezydenckich („Brwo Karol!!!”).

A jak mu się odpłacił Pan Doktor? Znów się wypiera i udaje, że nie zna. Podobno zetknął się z nim podczas prelekcji w gdańskim więzieniu. Niestety, areszt śledczy w Gdańsku zaprzecza, aby w latach 2011–17 przedstawiciele IPN gościli tam z prelekcjami.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.