Sw@da i Niczos, czyli Podlasie w rytmie bounce. Na Eurowizję zbyt kontrowersyjni?

Wielka przegrana polskich preselekcji Eurowizji Nika „Niczos” Jurczuk to nadzieja na to, że Podlasie muzycznie przestanie się Polakom kojarzyć z disco polo.

W eurowizyjnym utworze „Lusterka” odbiły się lęki i niewiedza Polaków. – Porównywano nas do banderowców i podejrzewano o spisek z Putinem – wspomina Nika „Niczos” Jurczuk, pytana o kontrowersje, jakie wywołało zakwalifikowanie piosenki do polskich preselekcji. Szybko łagodzi jednak złowieszczy wydźwięk wypowiedzi, bo dostała przede wszystkim dużo wyrazów wsparcia. Wiedziała, że utwór nagrany przez nią z producentem Wiktorem „Sw@dą” Szczygłem może wywołać dyskusje z powodu użycia mikrojęzyka podlaskiego, w którym przenikają się wpływy polskie, białoruskie i ukraińskie. Nie podejrzewała, że dojdzie do tak dużej polaryzacji odbiorców. A tym bardziej nie mogła przewidzieć, że autorytarny reżim Białorusi tuż przed finałem preselekcji oficjalnie uzna ich twórczość za ekstremistyczną.

Początkowo Sw@da i Niczos uważali swój duet za niszowy twór, którego największym sukcesem będzie objeżdżanie lokalnych wiosek i miast w ramach – jak to zgrabnie ujęła wokalna połówka tandemu – Tour de Podlasie. Ogólnopolskie koncerty przekonały ich jednak, że wykreowany przez nich styl muzyczny może się stać towarem eksportowym. Bo nie trzeba rozumieć tekstu, wystarczy dać się ponieść melodii słów wspieranej latyno-podlaskimi rytmami.

Sam start w krajowych eliminacjach Konkursu Piosenki Eurowizji dał im dużo w kwestii rozpoznawalności. Kontrowersje przeminą, a słuchacze zostaną. Według obliczeń znajomego piosenkarki za taką kampanię promocyjną musieliby zapłacić kilka milionów złotych. Nowoczesne podejście do tradycji połączone z niezapominaniem o biznesie zgrywa się z pełną przeciwieństw osobowością Niki Jurczuk – dziewczyny ze ścisłym umysłem, która w muzyce szuka wolności, a miłość do przeszłości godzi z niechęcią do zastanych form.