W dawnej stoczni rządzą deweloperzy. Co poszło nie tak na Młodym Mieście w Gdańsku?

Miejsce wybuchu pokojowej rewolucji Solidarności przeistacza się w dzielnicę najmu krótkoterminowego. Jest jeszcze czas, żeby zmienić kurs.

Tereny postoczniowe w Gdańsku jeszcze dziesięć lat temu wyglądały jak Detroit. Pasowały do amerykańskiego pasa rdzy, rozpościerał się tam krajobraz rodem z filmów katastroficznych. Oczekiwania związane z reanimacją miejsca o takim potencjale symbolicznym były wielkie, a na ruinach pojawili się deweloperzy. Prace ruszyły w drugiej połowie ubiegłej dekady, zmiany nabrały tempa zwłaszcza przez ostatnie pięć lat. Beton leje się gęstymi strumieniami, powyrastały ogromne apartamentowce. Coś poszło nie tak.

Znikający ECS

Sala BHP, gdzie 45 lat temu podpisano porozumienia sierpniowe, dziś wygląda jak anomalia. Maleńki obiekt został przytłoczony blokami, zabytek nie przystaje do otoczenia i tej nowej rzeczywistości. W przeciwieństwie do wielu nieistniejących już postoczniowych obiektów, wyburzenie jednak mu nie grozi, co zapewnia zabytkowy status.

Obok jest też symbol tej nowej dzielnicy – Europejskie Centrum Solidarności (ECS). Kilka lat temu ECS był doskonale widoczny z każdej strony. Samotny okręt na ruinach legendarnej stoczni był zjawiskiem. To już przeszłość, architektoniczna ikona Gdańska powoli znika, przykryta napierającymi zewsząd budynkami. Tylko plac Solidarności uniemożliwia zabudowę od frontu. Jedna z najciekawszych realizacji w mieście zostaje przytłoczona przez architekturę po prostu przeciętną.

Zmiany są już nieodwracalne. Budynek-symbol stracił dawną siłę rażenia, odebrano mu oddech. Co smutniejsze, jedynie ECS jest obiektem, który na terenach postoczniowych przykuwa uwagę.