Komu dołoży nowy minister zdrowia?

Ale minister kasy nie wyjmuje, o czym pierwsze przekonały się pielęgniarki. To z nimi, a nie z rezydentami, prof. Szumowski spotkał się najpierw. Zostały dowartościowane – werbalnie. Prof. Szumowski zdaje sobie sprawę z tego, że znikające pielęgniarki trzeba w służbie zdrowia natychmiast zatrzymać. Nie, żeby było lepiej, ale żeby nie było jeszcze gorzej. Nie powiedział jednak, jak i skąd weźmie na to pieniądze. Co Longina Kaczmarska, wiceprzewodnicząca Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych, skwitowała krótko: – Nie padły żadne deklaracje. Było to kurtuazyjne spotkanie. Kurtuazyjny charakter miało też spotkanie nowego ministra z rezydentami. Drżąca sieć Prof. Szumowski, zanim został w 2016 r. wiceministrem nauki i szkolnictwa wyższego, kierował od 2011 r. Kliniką Zaburzeń Rytmu Serca w Aninie, więc zna problemy publicznego lecznictwa. Także z relacji żony, która jest anestezjologiem w CZD. Na razie młodzi lekarze cieszą się, że traktuje ich jak partnerów, a nie przeciwników, nie czyni winowajcami za bałagan, który panuje w lecznictwie. Stylem rozmowy bardzo różni się od poprzednika. Szumowski jest uznanym, także na świecie, kardiologiem z dorobkiem naukowym, ma mocną pozycję w środowisku. Kiedy Konstanty Radziwiłł dwukrotnie ściął wyceny procedur związanych z leczeniem chorób serca i próbował zamachnąć się po raz kolejny, Łukasz Szumowski, jeszcze jako wiceminister nauki i szkolnictwa wyższego, miał dyskretnie powstrzymać te zapędy. Potwierdza to na portalu Medexpress.pl Krzysztof Łanda, były wiceminister zdrowia. Teraz kardiolodzy liczą na powtórne analizy – tym razem oparte na ich wyliczeniach – i ponowne wyższe wyceny. Bo gdyby te nadzieje miały się nie sprawdzić, to dokąd wróci prof. Szumowski, kiedy już ministrem być przestanie? Jeśli zawiedzie, w Instytucie Kardiologii w Aninie, w którym spędził całe swoje lekarskie życie, czyli od 1998 r. do czasu przejścia do Ministerstwa Nauki, nie będzie miał czego szukać. Nawet Konstanty Radziwiłł, który naraził się wszystkim, pamiętał, dokąd wróci, i dodatkowe 2 mld zł dla lekarzy rodzinnych znalazł. Dyrektorzy szpitali objętych tzw. siecią Radziwiłła boją się jednak nowego szefa. W najlepszym razie następnej fali bałaganu. Tę pierwszą spowodowało stworzenie sieci szpitali w sposób, który żadnych problemów nie rozwiązał, ale stworzył nowe. Wprawdzie nowy minister nie mówi, że ją unieważni, ale zarówno Jarosław Gowin jako szef partii Porozumienie, jak i Andrzej Sośnierz, jej prominentny członek, ostro sieć od początku krytykowali. Sośnierz wręcz zapowiadał, że kolejki do lekarzy się wydłużą, a najciężej chorzy, jako generujący najwyższe koszty, będą ze szpitali odsyłani. Gowinowi nie podobało się, że sieć marginalizuje prywatne kliniki, praktycznie pozbawiając je kontraktów z NFZ. Razem z Szumowskim ostro krytykowali też ustawę „apteka dla aptekarza”. Jeśli władza chce pozyskać wyborców centrowych, musi sobie uświadomić, że sieć w nich uderzyła. Nowego ministra od poprzednika, także przecież wywodzącego się z prywatnej służby zdrowia, dzieli więc również to, że nie ma alergii na punkcie tych, co leczą „dla zysku”. Sam przecież, pracując w Aninie, związany był m.in. z prywatną kliniką Allenort, nazywaną drugim Aninem. Żeby jednak prof. Szumowski mógł niektórym prywatnym klinikom przedłużyć wygasające z końcem marca kontrakty, musi dostać dodatkowe pieniądze. Albo odebrać je tym, którzy i teraz mają ich zbyt mało. Stąd te obawy dyrektorów placówek zrzeszonych w sieci. Wszystko się wyjaśni, gdy pokaże, ile ma pieniędzy. Z Bondem na rękę Na razie jednak nie pokazuje. Co ciekawe, nie pokazuje też na razie swego oświadczenia majątkowego. To poprzednie, z czasów gdy był wiceministrem nauki i szkolnictwa wyższego, już zniknęło. Aktualnego jeszcze (do ubiegłego piątku) na stronach nowego ministerstwa nie powieszono. Trudno więc zweryfikować doniesienia „Super Expressu”, który podaje, że Łukasz Szumowski jest wielbicielem drogich gadżetów. Oprócz dwóch zegarków, wartych około 40 tys. zł, w tym omegi z limitowanej edycji, wyprodukowanej tylko w 10007 egzemplarzy, inspirowanej postacią agenta Bonda, ma w swojej kolekcji starego mercedesa z 1959 r., wieczne pióra Marii i Lecha Kaczyńskich, duży księgozbiór. Słabość obecnego ministra do markowych rzeczy potwierdza Stefan Karczmarewicz, który był opiekunem Szumowskiego jeszcze w czasach jego członkostwa w studenckim kole naukowym przy ówczesnej Akademii Medycznej w Warszawie. – Lekarze spotykają się w Zakopanem na swoich mistrzostwach narciarskich – wspomina Karczmarewicz. – Łukasz też przyjeżdża. Wyposażony w sprzęt, na którym mógłby startować w mistrzostwach świata. I zawsze stara się być najlepszy, jedzie, jakby walczył o życie – mówi. Zupełnie inną jego cechę zobaczyli koledzy, gdy dowiedzieli się, że Łukasz wraz z obecną żoną jako wolontariusze pracowali u matki Teresy w Kalkucie. Potem współpracował z fundacją Kresy w Potrzebie – Polacy Polakom, pomagającą rodakom na Wschodzie, szczególnie dzieciom z Grodna i Wołkowyska. Trudno go więc zaszufladkować. Łukasz Szumowski rozwiewa obawy wyborców nieżyczących sobie podniesienia składki na zdrowie ani dopłat do wizyt lekarskich. Mówi, że nie zamierza tego robić. Tym samym jednak zawęża własne pole manewru. Skąd wobec tego weźmie dodatkowe pieniądze? Dostanie od premiera, który przekona PiS, że Polacy bardziej potrzebują dobrej służby zdrowia niż strzelnic i rakiet? A jeśli nie dostanie, to po co brał stanowisko, z którego wszyscy poprzednicy wracali na tarczy? A bez większych pieniędzy polegnie i on. Jaki ma plan? Prof. Robert Gil, kardiolog z Centralnego Szpitala Klinicznego MSWiA w Warszawie, zna dobrze Szumowskiego. I to, że sprawia wrażenie zamkniętego w sobie, wcale go nie dziwi. Trudne zabiegi kardiologiczne potrafią trwać bardzo długo. Jak człowiek godzinami patrzy na linie przepływu prądów elektrycznych po sercu i analizuje je, to automatycznie uczy się cierpliwości i koncentracji. Decydując się na funkcję ministra, z pewnością wiedział, co robi. Jest bardzo ambitny, na pewno ma plan. Zdania są jednak podzielone. Może musiał? Nominacja Mateusza Morawieckiego otworzyła możliwości o wiele większej obecności w rządzie dla partii Gowina. Nic dziwnego, że zechciał z nich skorzystać, obsadzając także fotel ministra zdrowia, do którego tłoku w PiS nie było. Trudno się na tej funkcji wykazać. Prof. Łukasz Szumowski wydawał się w tej sytuacji kandydatem najlepszym. Więc Gowin wysłał swojego człowieka na zatracenie. Ta koncepcja ma jednak też słabe punkty. Zwłaszcza na tle wypowiedzi Marka Zagórskiego, wiceprzewodniczącego partii Gowina, obecnie zawiadującego Ministerstwem Cyfryzacji. Zagórski, kojarzony z Arturem Balazsem, jest doskonałym specjalistą od rolnictwa, ale w rządzie PiS nigdy ministrem rolnictwa nie zostanie. To fotel zarezerwowany dla swoich, dopóki ekipa rządząca nie dobije na wsi ludowców. Więc Zagórski najpierw trafił do Ministerstwa Skarbu, a po jego likwidacji zarządza cyfryzacją. I to on pierwszy, a nie minister zdrowia, ujawnił, że dodatkowe pieniądze dla publicznego lecznictwa pochodzić będą z uszczelnienia systemu opieki zdrowotnej, które dokona się przy pomocy jego bardziej energicznej informatyzacji. Wtedy NFZ będzie miał o wiele lepszą orientację, gdzie większe pieniądze są naprawdę potrzebne, a gdzie się marnują. I że dopiero gdy wejdzie w życie rejestr usług medycznych, pacjenci mogą liczyć na skrócenie kolejek. Jeśli tak, to lepszym partnerem dla Zagórskiego byłby Andrzej Sośnierz, któremu coś podobnego się udało, gdy był jeszcze szefem kasy chorych na Śląsku. Zważywszy na dotychczasowy kompletny brak osiągnięć w informatyzacji służby zdrowia Szumowski szybko dużej kasy z uszczelniania systemu może nie zobaczyć. Mimo że pomóc w tym ma jako wiceminister zdrowia były doradca Mateusza Morawieckiego Janusz Cieszyński. Nie powinien też na razie liczyć na pieniądze, które miałyby pochodzić z weryfikacji koszyka świadczeń gwarantowanych, co sugeruje Krzysztof Łanda. Byłoby to posunięcie równie polity