Brzoska jak Musk? Inspiracja jest mocna, ale „brzoskizacji” gospodarki nie ma co wieszczyć
Na wczorajszym spotkaniu Donalda Tuska ze środowiskami gospodarczymi, podczas którego premier przedstawiał swój program ekonomiczny, stawiła się licznie elita polskiego biznesu, głównie państwowego, ale nie zabrakło i prywatnego. Kiedy jednak do sali weszli szef InPostu Rafał Brzoska w towarzystwie żony Omeny Mensah, na sali notowań GPW zapanowała wyjątkowa ekscytacja. Już takiej nie było, gdy pojawił się premier Donald Tusk w towarzystwie ministra finansów Andrzeja Domańskiego. Wszyscy przepychali się, by uścisnąć dłoń prezesa Brzoski, zamienić choć kilka słów. Fotoreporterzy otoczyli go i wyprosili, by odbył z nimi krótką sesję fotograficzną. Choć na sali były dziesiątki znanych postaci, nikt nie był w stanie przelicytować króla paczkomatów. Para zasiadła blisko sceny, z jednej strony w towarzystwie gospodarza, czyli Tomasza Bardziłowskiego, prezesa GPW, i Jana Krzysztofa Bieleckiego, przyjaciela i doradcy Tuska, z drugiej.
„Bierze pan to?”. Brzoska wziął
Widać było, że to wyróżnienie było nieprzypadkowe i zapewne uzgodnione, bo kiedy Tusk zaczął mówić o deregulacji gospodarki, płynnie nawiązał do wywiadu, jakiego Brzoska udzielił kilka dni wcześniej „Gazecie Wyborczej” („Mamy czas siania, a nie zbiorów. Tylko regulujemy. To przepis na katastrofę”). Premier stwierdził, że deregulacja jest konieczna, ale „nie wyobrażam sobie, aby ta deregulacja, która ma uwolnić przestrzeń dla polskich przedsiębiorców, była procesem urzędniczym”. Tym muszą się zająć sami przedsiębiorcy, niech zaproponują, co można zrobić, jak sprawy uprościć.