Elżbieta Podleśna od Matki Boskiej Tęczochowskiej

7 maja 2019

Wizerunek Matki Boskiej w kolorach tęczy Facebook

Przypadek pani Elżbiety Podleśnej jest wyjątkowy. Po raz pierwszy mamy bowiem do czynienia z wykorzystaniem art. 196 o naruszeniu uczuć religijnych do walki z organizacją opozycyjną.

Była, jak zwykle w takich razach, szósta rano. Poniedziałek. Sześciu policjantów weszło do mieszkania pani Elżbiety Podleśnej, dokonało przeszukania, zabezpieczyło materiały i sprzęty, zatrzymało działaczkę, zawiozło na komisariat, gdzie została przesłuchana. Wypuszczono ją po pięciu godzinach. Z małej sprawy zrobiła się sprawa wielkiego kalibru, a niegroźna dla władzy pani Elżbieta z Warszawy stała się powszechnie rozpoznawalną liderką walki o prawa osób LGBT i protestów przeciwko kościelnej mowie nienawiści. Brawo PiS! Tak bardzo pomagacie nam w kreowaniu liderów!

Anachroniczny przepis o ochronie uczuć religijnych

W państwach świeckich ministrowie policji (spraw wewnętrznych) informują opinię publiczną o aresztowaniach groźnych przestępców. W Polsce jest inaczej. Minister Joachim Brudziński podzielił się na Twitterze informacją o zatrzymaniu pani, która rozlepiała w Płocku wizerunki Matki Boskiej Częstochowskiej z tęczowymi aureolami wokół głów Maryi i Dzieciątka. Zapowiedział, że policja zamierza postawić jej wstępne zarzuty z art. 196 kk mówiącego o naruszeniu uczuć religijnych. W potocznym pojęciu ludzi związanych z władzą i Kościołem w przepisie tym ukryty jest (za pozorami treści psychologicznej, a więc świeckiej) sens religijny, a sam zakaz dotyczy po prostu bluźnierstwa lub profanacji. I, niestety, jest w tym niemało racji, co już samo w sobie najlepiej świadczy o anachronizmie prawnej ochrony „uczuć religijnych”.

Sprawa obrazków z tęczową Matką Boską ciągnie się od świąt wielkanocnych, kiedy to w płockim kościele św.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.