Nauczyciele: Gdzie są testy? Znów traktuje się nas niepoważnie

18 października 2020

Pierwszy dzień nauki w czasie pandemii koronawirusa Roman Bosiacki / Agencja Gazeta

Uczący w szkołach mówią, że pięć razy w tygodniu chodzą na wielkie wesela. Gdy jednak wystąpią u nich objawy covidu, nie mogą doprosić się o skierowanie na testy.

Gdy po lockdownie otworzono szkoły i do pracy wrócili niektórzy nauczyciele, wiele gmin umożliwiło im wykonanie bezpłatnych testów w kierunku covid-19. Dziś, gdy – jak twierdzi Ministerstwo Edukacji – 98 proc. placówek pracuje stacjonarnie, osoby odpowiedzialne za kontakt z dziećmi i młodzieżą mają problemy z wykonaniem badań nawet wtedy, gdy źle się czują. O profilaktyce nie ma nawet mowy.

Czytaj także: Covid-19 w szkołach. Dzieci bez objawów mogą zakażać nawet 3 tygodnie

Wymaz będzie, ale za dwa dni

– Pierwsze objawy pojawiły się w sobotę po południu. Najpierw był to straszny ból głowy, później doszły dreszcze i gorączka, która nie mijała przez cztery doby. Boli mnie każda część ciała, a jedyne, na co jestem w stanie się zdobyć, to na pójście do toalety – mówi Magdalena, nauczycielka historii w niedużej miejscowości turystycznej. Pracuje w trzech szkołach, wszystkie znajdują się w czerwonej strefie. Podczas telewizyty lekarka uznała, że objawy nie są na tyle poważne, aby wykonać test. Skierowanie wystawi dopiero wtedy, gdy pojawią się duszności. – Skontaktowałam się z nią ponownie po dwóch dniach. Znów nie chciała wystawić zlecenia. Nie przekonywał jej argument, że w jednej ze szkół, w której pracuję, są już potwierdzone przypadki koronawirusa u nauczycieli.

Agnieszka Gierczak-Cywińska

W „Polityce” pracuję od 2016 r., od początku jestem związana z redakcją Fiszek Polityki, a od 2025 r. także z Polityka.pl. Wcześniej przez siedem lat pracowałam w portalu internetowym Polskiego Radia. Moja przygoda z mediami zaczęła się w 2006 r., gdy po wyjściu z kina po prostu musiałam podzielić się ze światem swoimi wrażeniami – tak zostałam dziennikarką, a następnie także redaktorką w serwisach internetowych dzisiejszej Polska Press. Dziennikarką kulturalną jednak nie jestem – bardziej od tego, co człowiek tworzy, interesuje mnie to, co dzieje się w jego wnętrzu. Nałogowo słucham audiobooków. Zasiadam w redakcyjnej loży miłośników kotów (ale wyściskam każdego pieska, który się napatoczy).