Według ostatnich danych do Polski od wybuchu wojny 24 lutego wjechało ponad 3 mln Ukraińców, głównie kobiety z dziećmi. Większość z nich, jeśli pracuje, to na czarno. Oferują sprzątanie, mycie okien, opiekę nad osobami starszymi, własnoręcznie przygotowane ciasta, torty, pielmieni, pierogi czy naleśniki.
Alona, która od dziewięciu lat zajmuje się stylizacją paznokci, a wojna rzuciła ją do Wrocławia, może zrobić manicure, żel, hybrydę, wyregulować brwi, nałożyć hennę lub farbę. Pod jej postem komentarz: „Polecam Alonę z całego serca! Jej dbałość o jakość wykonanej pracy to jest coś niesamowitego!”. Lilya z Kijowa (we Wrocławiu do końca maja) może robić sesje zdjęciowe – indywidualne, love story i rodzinne – za 100 zł za godzinę. Klienci chwalą jej prace, ale piszą też, by nie sprzedawała ich tak tanio. 100 zł za godzinę psuje rynek, więc dla dobra wszystkich, również polskich fotografików, niech podniesie cenę. Pracy szukają Ukrainki, ale i Polacy – dla kobiet, które przyjęli pod swój dach.
Największa bariera dla Ukraińców? Język
Według danych przedstawionych przez Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej do tej pory zatrudnienie znalazło 102 tys. obywateli Ukrainy, którzy przekroczyli granicę po 24 lutego. Zmiana przepisów pozwala na to bez uzyskania specjalnego zezwolenia. Aktualnie najwięcej osób znalazło pracę w województwie mazowieckim – 18,1 tys., dolnośląskim – 12,3 tys., wielkopolskim – 11,6 tys. i śląskim – 10 tys. W Świętokrzyskiem pracę podjęły 972 osoby, na Podlasiu – 1,5 tys., na Podkarpaciu – 1,6 tys.
Z analiz resortu wynika, że najczęściej są to proste prace, poniżej kwalifikacji, choć nikt nie ukrywa, że rynek jest w stanie wchłonąć m.