Kuba racjonuje żywność

Uderz w Wenezuelę, a oberwie Kuba. Po długich tygodniach kolejek, gorączki w sklepach i powrotu drobnych spekulantów, władze zdecydowały się na racjonowanie podstawowej żywności i środków higieny. Chodzi o ryż, jajka, fasolę, kurczaki, wędliny, mydło, pastę do zębów i proszek do prania. „Aby było sprawiedliwie i rozsądnie” – jak tłumaczyła minister handlu Betsy Díaz Velázquez, pocieszając, że nie powinno za to zabraknąć oleju do smażenia. 10-milionowa Kuba musi sprowadzać dwie trzecie żywności, w tym nawet cukier i kawę, z których zawsze słynęła. Na co potrzeba rocznie 2 mld dol., które wcześniej pochodziły głównie ze sprzedaży ropy naftowej dostarczanej przez Wenezuelę. Ale, wiadomo, załamały się ceny ropy i wydobycie w Wenezueli, a po empatycznym Obamie nastał jastrząb Trump. Częścią operacji obalania Maduro stała się blokada handlowa, a statki, które chciały wozić ropę Kubańczykom, zostały wpisane na czarną listę. Prezydent Trump zaostrzył też kurs jeśli chodzi o turystykę i inwestycje na Kubie. A jego wpływowy doradca John Bolton (patrz w artykule Łukasza Wójcika „Szalony Kapelusznik” w dalszej części numeru) zapowiedział, że po obaleniu Maduro przyjdzie pora na Kubę. Kubańczycy przeżyli niejedne sankcje, mają instynkt przetrwania i sporo skorzystali na niedawnym ociepleniu: już co trzeci pracuje w drobnym sektorze prywatnym, sporo też było inwestycji w turystyce, zwłaszcza hiszpańskich. Kosmetycznie łagodniał też system, a prezydent już nie nazywa się Castro. Teraz kurs znów się zaostrza. Choć propozycję 91-letniego towarzysza Guillermo Garcíi Friasa, aby w zaistniałej sytuacji Kubańczycy zjadali strusie, krokodyle i szczurowate, spotkał wyłącznie internetowy wysyp memów.