List do samego siebie

„Dzienniki” Jarosława Iwaszkiewicza czyta się jednym tchem. A potem wraca do fragmentów, smakując język, podziwiając umiejętność budowania nastroju, sztukę pisania.

Pies, który miał oczy Grydzewskiego

Cenne drobiazgi Iwaszkiewicza

Spóźniona iluminacja

Życie trwa krótko, sztuka długo, mówi starożytna maksyma. Gdy popatrzymy na to, co dzieje się wokół Iwaszkiewicza w dwadzieścia lat po jego śmierci, wydaje się, że jest akurat odwrotnie.

Kiciunia i Ciupaseczek