Prawica populistyczna, taka, jaką reprezentuje PiS, ma poważne problemy z pojmowaniem instytucji demokratycznego państwa prawa. Procedury profesorskie są tego przykładem.
Normalnie każdy obywatel może oczekiwać, że służby państwowe czuwają nad jego bezpieczeństwem. Ale normalność przestaje obowiązywać, gdy dowiadujemy się z mediów, że hejterzy działają w resortach i instytucjach państwa polskiego.
To nie zazdrość jest źródłem hejtu, który polał się do internetu po zniknięciu Piotra Woźniaka-Staraka, a strach. Nawet bogowie okazują się śmiertelni. Więc co dopiero my?
Słowa nie są niewinne, bywają groźne. Zwłaszcza jeśli agresja jest niemal wprost i bezpardonowo podkręcana przez władzę, a niektórym daje profity.
Każdy, kto myśli inaczej niż uliczny motłoch, jest zagrożony fizycznie. Wystarczy iskra, aby doszło do wybuchu nienawiści, nad którą już nikt nie ma kontroli, a co gorsza, obecna władza nie będzie się nawet starała udawać, że chce nad wolą ludu zapanować.
Wiele wskazuje na to, że brutalizacja życia osiągnęła w Polsce poziom krytyczny – m.in. z powodu tolerowania przemocy względem rozmaitych mniejszości społecznych.
Coś jednak pierwszy w Białymstoku Marsz Równości w mieście zmienił. Tydzień później, na zwołanym przez lewicową koalicję wiecu przeciw przemocy, tęczowych flag nie brakowało. Ale nikt już nie krzyczał do jego uczestników „wypier***”, nie rzucał kamieniami i nie tłukł ich w bocznych uliczkach.
Zebrani na placu Defilad w Warszawie okazywali wsparcie społeczności LGBT po brutalnych wydarzeniach w Białymstoku z zeszłej soboty. Żądali konkretów: zmian w ustawodawstwie, ochrony i okrągłego stołu na temat praw mniejszości seksualnych w Polsce.
W obrazach z zamieszek na Marszu Równości w Białymstoku najbardziej przerażające jest to, że uczestniczyły w nich tysiące zwykłych ludzi.
Polscy nacjonaliści edukują młode pokolenie poprzez piosenki. Ich muzyczna propaganda wyjaśnia nawet to, dlaczego nie należy się przejmować, kiedy nazywają cię faszystą.