Rozmowa profesorem Tadeuszem Bielickim, antropologiem, o naturze ludzkiej dobrostanie, bezklasowości biologicznej i ucieczce spod darwinowskiego dyktatu.
Jak rozumieć pojęcie rozdziału Kościoła (Kościołów) od państwa? I kto na tym ma więcej do zyskania? Dzieje bojów o taką separację zaskakują zwrotami akcji i nieoczekiwanymi często zamianami ról.
Jeszcze nigdy w przeszłości sztuka nie była tak zróżnicowana. Dziś łączy w sobie tradycyjne malarstwo i obieranie ziemniaków. Obok pędzla wykorzystuje się w niej film, działania parateatralne, komputery. Rzeźbi się w glinie, ale też we własnym ciele. Jak się w tej mnogości odnaleźć? Czy są jakieś zjawiska, miejsca, style, osoby, które decydowały lub decydują o formach i treściach artystycznych dokonań? Odpowiedzi szukać można w licznych i opasłych tomach spisywanych przez historyków sztuki. Nasze przedsięwzięcie jest skromniejsze. To alfabetyczny wybór 10 haseł, które są punktami orientacyjnymi na wzbierającym z roku na rok morzu artystycznych mód, wielkich dokonań, ale i twórczych oszustw.
O polskiej geografii politycznej, o Piłsudskim i Dmowskim, o sanacji i Solidarności z profesorem Jerzym Holzerem rozmawia Wiesław Władyka.
Dlaczego oceniając innych najchętniej posługujemy się kategoriami moralnymi, a przy ocenie własnych działań interesuje nas tylko nasza sprawność? Fenomen ten wyjaśnia wybitny polski psycholog – na podstawie wyników swoich badań, w Polsce jeszcze nie prezentowanych.
Jan Paweł II lubił powtarzać, że nadchodzi wiosna Kościoła. Wiosna? Czy po dwóch tysiącach lat istnienia chrześcijaństwa można mówić o wiośnie? Frazę tę podchwycił Benedykt XVI. Wiosna bowiem kojarzy się z odrodzeniem sił do życia, wiosenne metafory mobilizują ludzi. Jak to się ma do stanu chrześcijaństwa, historii rozłamów i współczesnych wyzwań?
Produkt pod nazwą romantyczna miłość mości sobie miejsce w zbiorowej wyobraźni i ma się tam nadzwyczaj dobrze. Jest wszak precyzyjnie ometkowany, ma bardzo konkretną instrukcję obsługi i czytelne funkcje. Nawet w randkach online można odnaleźć nawiązania do romantycznego wzorca zakochania się.
Jeżeli któryś z polskich filozofów jest lub może się stać następcą ks. Józefa Tischnera, to właśnie Tadeusz Gadacz (ur. 1955) – od początku lat 80. uczeń, asystent, przyjaciel i współpracownik Księdza Profesora. Łączy ich nie tylko styl filozofowania i sposób pisania, ale też przekonanie, że nie jest ono luksusem intelektu, że myślenie służy czemuś więcej, niż tylko rozumieniu świata – że filozofia powinna i potrafi pomagać ludziom w życiu. Tę tezę potwierdziła niezwykła popularność wydanej trzy lata temu nagradzanej i bestsellerowej książki „O umiejętności życia” (Znak 2002) stanowiącej jakby trzeci tom międzypokoleniowego tryptyku, zapoczątkowanego przez „Książeczkę o człowieku” Romana Ingardena i kontynuowanego w „Jak żyć” Tischnera. Był m.in. dziekanem Wydziału Filozofii Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie i kierownikiem katedry filozofii religii Uniwersytetu Warszawskiego. Jest profesorem i kierownikiem katedry filozofii Collegium Civitas, przewodniczącym Komitetu Nauk Filozoficznych PAN, redaktorem prestiżowej serii „Klasyka filozofii”. Redagował m.in. 10-tomową encyklopedię „Religia”. Teraz pisze 4-tomową „Historię Filozofii XX wieku”.
Dla zrozumienia napięć między tradycyjnymi mediami a Internetem trzeba nauczyć się nowego słowa clickstream (klikonurt). To dynamiczna przestrzeń treści i komunikacji powstająca na skutek kolejnych kliknięć na odnośniki. Może ona ustanowić nowy porządek nie tylko w świecie mediów, ale także uprawiania polityki i życia społecznego.
Na pogrzebie Henryka Tomaszewskiego – okoliczność ta i miejsce nie są tu bez znaczenia – znajomy wyrecytował, ni to ironicznie, ni to melancholijnie, prosty dwuwiersz: „A więc zostało nas niewielu/Inteligentów z Peerelu”. Dwuwiersz ten nie znajdzie się zapewne w antologiach poezji polskiej, skłania jednak do zastanowienia. Czy istnieje bowiem coś takiego jak inteligent z PRL?