Jeśli już oglądaliście, zobaczcie koniecznie

Liczba ludzi uzależnionych od oglądania starych peerelowskich komedii to liczba ciemna i wielka. Czego oni w tych utworach szukają? Czy namiętne obcowanie z filmami Barei, Piwowskiego, Machulskiego, Chmielewskiego, Gruzy to świadectwo przytępienia wrażliwości, czy raczej osobliwego wyrafinowania?

Wszyscy jesteśmy świrami

Rozmowa z Markiem Kondratem

Kino to widzowie

Andrzej Wajda o twórczości i życiu

Soczek marchewkowy jednodniowy

W komedii romantycznej wszystko jest piękne: ludzie, plenery, psy. Najpiękniejsza zaś jest miłość, która mimo niegroźnych przeszkód tryumfuje w obowiązkowym happy endzie. Nic dziwnego, iż polski widz pokochał je od pierwszego wejrzenia. Właśnie mamy na ekranie dwie nowe.

Figura Marilynopodobna

Ogoliła głowę. Rzuciła wyzwanie publiczności. Dawniej prowokowała ją zmysłowością, teraz zaprzecza obrazowi seksownej blondynki, który towarzyszył jej przez lata. Przekracza granicę między młodością a dojrzałością. Katarzyna Figura dużo przeżyła i uważa, że jej się to opłaca.

Starzy młodzi

Sądząc z pofestiwalowych zachwytów krytyki, młode polskie kino nareszcie wyśpiewało w Gdyni swoją odę i ruszyło z posad bryłę świata. Mnie nie ruszyło.

Komornik zabiera wszystko

Na narzucające się pytanie, jaki to był festiwal, można by odpowiedzieć – zupełnie przyzwoity. Zabrakło dzieła wyraźnie wybijającego się, ale średnia była tym razem nieco powyżej średniej krajowej.

Piotr Dzięcioł, producent „Ediego”, o swych kolejnych przedsięwzięciach:

Zrzutka na kino

Kino w szufladzie

Zdzisław Pietrasik swoim artykułem „Polskie kino idzie na wojnę” (POLITYKA 23) uderzył mnie w dołek. Boleśnie. Napisał: „Polskie kino nie potrafi opowiadać ani o bohaterach współczesności, ani o dawnych zwycięskich bitwach”. Otóż tak się składa, że usiłuję takie kino robić.