Komornik zabiera wszystko

Na narzucające się pytanie, jaki to był festiwal, można by odpowiedzieć – zupełnie przyzwoity. Zabrakło dzieła wyraźnie wybijającego się, ale średnia była tym razem nieco powyżej średniej krajowej.

Piotr Dzięcioł, producent „Ediego”, o swych kolejnych przedsięwzięciach:

Zrzutka na kino

Kino w szufladzie

Zdzisław Pietrasik swoim artykułem „Polskie kino idzie na wojnę” (POLITYKA 23) uderzył mnie w dołek. Boleśnie. Napisał: „Polskie kino nie potrafi opowiadać ani o bohaterach współczesności, ani o dawnych zwycięskich bitwach”. Otóż tak się składa, że usiłuję takie kino robić.

Polskie kino idzie na wojnę

Michnik z Kuklińskim depcząc czerwone maki idą zatknąć biało-czerwoną flagę na Monte Cassino: taki kadr powinien znaleźć się we wzorcowym filmie polskim, wychodzącym naprzeciw dylematom naszych czasów. To żart, ale ilustruje poważny problem: polskie kino nie potrafi opowiadać ani o bohaterach współczesności, ani o dawnych zwycięskich bitwach.

Nóż w wodzie i kij w mrowisku

Wraz z rosnącą popularnością nowego kanału telewizyjnego Kino Polska, nadającego stare polskie filmy, wraca kłopotliwe pytanie: do kogo powinny one należeć i kto ma prawo czerpać z nich zyski?

Niewesoły koniec

Mówiąc w skrócie, historia kina polskiego jest w dużej mierze historią walki twórców o prawo do nieszczęśliwego zakończenia. Władza bowiem zawsze wolała happy endy. Dzisiaj woli je też publiczność.

Studio klops

Mam dla polskich reżyserów świetny temat na zaangażowany, wciągający film, a nawet kilka filmów, w których odbijałaby się nasza rzeczywistość. Tym tematem jest środowisko filmowe. A oto zarysy scenariuszy.

Dosyć martwy trup

Kino III RP najpierw śmiało się z byłego etosu, potem głównie z policjantów i złodziei. Tomasz Konecki i Andrzej Saramonowicz, autorzy filmu „Ciało”, proponują komedię surrealistyczną, w której widz nie zobaczy Polski znanej z telewizora.

Przodem do przodu

Dla miłośników kina polskiego mamy dwie wiadomości, które nadeszły z Ameryki. Jedna jest dobra: na tamtejsze ekrany jesienią wejdzie „Quo vadis” Jerzego Kawalerowicza. Druga wiadomość jest zła: amerykański dystrybutor postanowił wyciąć biusty naszych artystek, prezentowane śmiało podczas uczty u Nerona.