Sędziowie hejterzy pod ochroną Sejmu?

29 kwietnia 2022

Władza wciąż broni się przed wyjaśnieniem skandalu i ukaraniem winnych tzw. afery hejterskiej w resorcie sprawiedliwości.

W piątek 29 kwietnia o 10 miało się odbyć posiedzenie sejmowej komisji sprawiedliwości i praw człowieka poświęcone tzw. aferze hejterskiej w Ministerstwie Sprawiedliwości. Nie odbyło się, bo prowadzący obrady poseł Marek Ast z PiS zażądał, aby zaproszeni przez posłankę Kamilę Gasiuk-Pihowicz (KO, wiceprzewodnicząca komisji) sędziowie Arkadiusz Cichocki i Tomasz Szmydt (obaj ze skruchą opowiadają o kulisach kampanii nienawiści, w której sami brali udział) opuścili salę.

Gdy nie pomogła ogłoszona w tym celu pięciominutowa przerwa, przewodniczący Ast zamknął posiedzenie. Miał na nim wystąpić sam Zbigniew Ziobro zapowiadający przedstawienie informacji obciążających sędziego Cichockiego. Najwyraźniej bał się stanąć z nim twarzą w twarz. Ta skandaliczna sytuacja wpisuje się w ciąg wydarzeń świadczących o tym, jak bardzo władza broni się przed wyjaśnieniem skandalu i ukaraniem winnych. Sprawa jest „sprzed pandemii”, a tym bardziej „sprzed wojny”, więc nie od rzeczy będzie przypomnienie, czego dotyczy.

Afera hejterska. Niepojęte zachowanie sędziów

Otóż latem 2019 r. grupa sędziów związanych z resortem sprawiedliwości zorganizowała wulgarną nagonkę na ok. 20 sędziów ośmielających się wydawać postanowienia i wyroki nie po myśli władzy bądź krytykujących tzw. reformę sądownictwa. Nagonka polegała na szerzeniu (przez tzw. trolle) w mediach społecznościowych (np. z konta KastaWatch na Twitterze) i poprzez mailing nienawistnych i oszczerczych komentarzy oraz kłamliwych treści na temat życia prywatnego atakowanych sędziów; dochodziło też do upubliczniania adresów i innych wrażliwych danych.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.